Wat een schandalig lange tijd hebben we niets van ons laten horen. Onze excuses daarvoor, maar er was wel een reden.
Ik ben begonnen met het schrijven van een vervolg op ons boek ‘Wonderen op Pootjes’. Oh, wat een heerlijk werk, maar ook is het wel echt werken. Als je dan de hele dag geschreven hebt, ben je als het ware leeggeschreven en kom je er niet meer toe nog een stukje voor de site te schrijven. Het boek staat nu op papier of liever gezegd, het zit in de computer. Wel moet ik het nog corrigeren. Mijn lieve vriendin Anne Versteyne heeft beloofd er weer de tekeningen voor te maken. Daar ben ik zo blij om. Haar tekeningen maken Wondertje zo mooi! Daardoor is het boek zo’n succes geworden. Ik hoop tegen Sinterklaas het boek klaar te hebben. Wordt vervolgdJ
We hebben met Wondertje in de Feeling van Juni gestaan met een leuk artikel. Daardoor hoorden mensen, die niet op internet komen of die geen poezenbladen lezen ook van ons Wondertje. Ook het stukje in Victor, een dierenblad, was erg mooi. Wat zijn we dankbaar en blij met dit succes, vooral omdat een gedeelte van de opbrengst van het boek naar Stichting Poezenbel gaat. Het gedeelte van de boeken die in België verkocht worden gaat naar de Belgische Poezenbelrekening. Van dat geld mag ik Belgische katten laten ‘helpen’. Iets dat heel hard nodig is, want het is weer erg met de gedumpte poezen.
Vaak nog zwanger ook worden ze buitengegooid. Misschien juist daarom? Gaat in een moeite door, zullen de mensen denken. Wat een haarballen! Ook vindt mijn vriendin Marleen regelmatig kittentjes die gewoon in het bos of in het park gezet zijn. Wat zijn het toch voor mensen die dat doen!!! Heerlijk als we dan via Poezenbel het leed een beetje kunnen verminderen.
Gelukkig zet de overheid zich nu meer voor de dieren in. Onder de nieuwe Minister Ludo Sannen zijn een paar hele gunstige veranderingen gekomen. Onderstaande brief mocht ik op de site zetten.
Evi Stuykens
Medewerkster kabinet minister Ludo Sannen
Vlaams minister van Leefmilieu, Landbouw en
Ontwikkelingssamenwerking
…Er waren ook heel wat vragen omtrent de bestaande regeling van de
bejaging van de verwilderde kat. In het vorige besluit konden katten op
200 meter van een bewoonde woning worden geschoten. In het nieuwe
besluit verbieden we de jacht en laten we de bestrijding slechts
uitzonderlijk toe indien andere diervriendelijke middelen om de katten
te vangen zouden falen. De jachtrechthouders moeten in hun
wildbeheersplan (dat ze moeten indien bij de woudmeester) aanduiden op
welke manier ze diervriendelijke alternatieven inzetten. In dit verband
verwijs ik ook naar het voorstel van decreet betreffende de sterilisatie
van zwerfkatten van de parlementsleden Eloi Glorieux en Johan Malcorps
dat momenteel in het Vlaams parlement wordt besproken.
Tot zover Evi Struykens.
Wat ben ik daar blij om! Dit zal dus niet meer
Voorkomen. Als nu de wet maar nageleefd wordt.
De vorige keer schreef ik over de komende lente. Ieder jaar weer valt het me op hoe lang het dan toch nog duurt voor het echt mooi weer is. Maar oh, wat is het dan ook heerlijk weer die zon op je velletje te voelen. De poezenkindjes genieten er net zo van als ik. En dan de tuin te zien wakker worden! Er is niets mooiers dan de natuur die ineens tot leven komt. Iedere wandeling in de tuin was een heus avontuur, een ontdekkingstocht! Met Daimke, Catje en Donsje aan de uitloopllijn genoten we van al het nieuwe. Pudje kon weer prinsheerlijk naar zijn ‘Costa Brava’ op het grasperk. Ik probeer dan zeker een half uurtje bij hem te zitten. ‘Net als vroeger, hè mama. Purr purrr’! Ik hoor het hem dan zo duidelijk zeggen, als hij bij mij op schoot ligt. Want eigenlijk vindt Pudje het nog steeds het fijnste om met zijn mama alleen te zijn.
Vóór het echt lente kon worden, ook in onze harten, moesten we eerst weer door de zoveelste holocaust heen. Dit keer geen koeien en schapen maar pluimvee. Wat is dat toch, dat de mensen niet willen inzien dat veel te veel dieren ( of mensen) bij elkaar altijd ziektes veroorzaakt? Het is volgens mij ook niet toevallig dat de nare ziekte SARS in het zeer dichtbevolkte Hongkong uitbrak. Zo zitten ook de kippen in de legkipbatterijen te dicht opeen. Leren de mensen dan nooit!
Het was zo griezelig. Ik heb zelf ook kippen en de ziekte kwam heel dichtbij. God zij dank stopte hij net voor Brasschaat, maar ik droom er nog van. Dat de kippen in de legkipbatterijen gedood moesten worden, dat kan ik misschien nog begrijpen. Het is natuurlijk ook vreselijk, maar die arme kipjes hebben minder weerstand en zullen eerder ziek worden. Als ik eerlijk ben dan denk ik dat ze een stuk beter af zijn in de kippenhemel. Daar zijn ze vrij en kunnen ze pikken en rennen, zoals kippen horen te doen. Maar dat de dieren van particulieren dood moesten, dat vond ik regelrechte moord. Wat moet dat niet betekenen voor de mensen die jarenlang hun dieren liefdevol verzorgden? Voor wie hun dieren hun kindjes zijn? Ineens moesten ze ze verraden en laten ‘ruimen’. Ik geloof niet dat er iets ergers bestaat dan dat te moeten doen.
En het is zo onlogisch! Het haalt niets uit! Zolang er vogels vrij rondvliegen, zolang er volop ganzen en eenden in de rivieren zwemmen, zal de ziekte toch overgebracht kunnen worden. Waarom dan die zinloze moordpartij? Zoveel leed voor de dieren en de mensen! Het ergste is dat er een vaccin tegen de kippenpest bestaat, maar dat mocht om financiële redenen niet gebruikt worden. Tja!
Maar nu lijkt de ziekte over. Laten we het hopen en oh, laten de regeringen nu toestemming gaan geven te mogen vaccineren. Er komt wel een kentering ten voordele van de dieren. Eindelijk!
Ik heb uit Engeland een enig speeltje voor de poezenkindjes kunnen krijgen. Catje kreeg het op haar verjaardag. De Panic Mouse. Het is zo leuk. Een soort hele grote muis beweegt, via een batterijtje een klein muisje aan een hengel. Natuurlijk kun je zelf ook met een hengel met veertjes spelen. Gerda van happycats
verkoopt alle mogelijke soorten. Maar de Panic Mouse heeft als voordeel dat je dan foto’s kan nemen.
Wij hebben een zeer effectieve en diervriendelijke manier gevonden om het gras tussen het grind en uit de paden weg te houden. Heel simpel eigenlijk: gewoon zout. Het zout dat men in de winter op de wegen strooit. Het werkt zo goed. We hebben na twee keer sproeien geen sprietje meer tussen het grind en het kan geen kwaad. Voor de slakken hebben we ook een niet gevaarlijk middel op basis van ijzer. Te bestellen bij Luc Kurris te Ekeren tel 03-542.19.17
En nu ik toch bezig ben met diversjes… Pas op voor Elastiek!
Elastiek maakt ziek!
Elastiekjes zijn levensgevaarlijk. Katten spelen er zo graag mee. Elastiekjes bewegen en schijnen lekker te smaken. Donsje is er dol op. God zij dank heb ik kunnen voorkomen dat ze er ooit een opat. Twee keer was er met de post toch een elastiekje op kantoor gelegd en beide keren moest ik het uit Donsjes mond trekken. Nu hangt er een grote brief in de keuken: Geen elastiek in huis! Elastiekjes rollen zich namelijk op, als ze opgegeten worden. Ze beschadigen de darmwand, snijden er in en kunnen vastgroeien. Als je ziet of denkt dat je kat een elastiekje opheeft, ga direct met haar naar de dierenarts. Een operatie is bijna altijd noodzakelijk. Röntgenfoto’s laten maken heeft geen zin. Elastiek is daar niet op te zien. Het griezelige is dat je niet altijd ziet, dat je katje een elastiekje op heeft. Zorg dus dat er geen in huis zijn.
Wij zijn druk aan het verven. Het kantoor is vorige week gedaan. Oh, wat een werk! Wat een rommel verzamelt een mens toch, ondanks het feit dat ik regelmatig opruim en vrij netjes ben. We overleefden in de zitkamer. Zaterdag namen we het nieuwe kantoor in bezit. Letterlijk. De pluisjes maakten allemaal de ronde. ‘Wat ruikt dat toch vreemd! En …dat is veranderd! En waar is mijn heerlijke tegenopklim-behang? ‘Mieeuwww, dat kan niet meer…auuuweeee, mama hoe komt dat nu? Ik glij van de wand af!!!’ Ja, dat klopt. Het kantoor was beplakt met een soort doek, een vies geel kleurtje, maar de poezenkindjes klommen regelmatig tot het plafond. Dat was leuk en kan nu niet meer, want ik heb gewoon witte verf genomen. Makkelijk schoon te maken en veel lichter. Het plafond zelf was zwart! Hoe verzinnen ze het toch! Wie maakt een kamer nu expres donker? Nu is het vrolijk licht geworden. ik ben zo blij. Vooral in de winter werd ik soms depressief van het toch sombere kantoor. Ik ben mijn lieve vriend Eddie veel dank verschuldigd. Hij heeft het kantoor en het bijkantoor geverfd. Nu de slaapkamer nog.
Chummeke heeft aan Donsje gevraagd hoe ze het toch voor elkaar krijgt om zo vaak een brokje te krijgen, als we op kantoor zitten. Donsje, lief als ze is, verklapte het geheim graag: ‘Kijk, lieve Chummeke, het is heel simpel. Je gaat naar mama toe, legt je beide voorpootjes rond haar nek en je geeft haar kusjes. Ook kun je je hoofdje tegen haar wang aanleggen en heel hard spinnen. Als ze dan nog niet reageert dan bijt je heel zachtjes in haar neus. Probeer het maar, je zult zien dat het werkt!’
En ja, dat doet het. Nu komt Chummeke regelmatig tussen het beeldscherm en mijn ogen staan. Dat tikt zo makkelijkJ, hij kijkt me strak aan met zijn lieve, mooie, gouden oogjes en duwt zijn hoofdje tegen de mijne. Het is zo vertederend. Zo leuk dat hij dat echt van Donsje heeft afgekeken. Ja, Chummeke is heel bijzonder.
Vakantie!!! Heerlijk. Ik hoop zo dat we mooi weer zullen hebben.
Heel veel lieve spinnende groetjes van ons 7tjes Pudje, Donsje, Mickje, CAtje, Daimke, Chummeke en Marg