Een eekhoorntje
Oh wat is de lente toch een prachtige tijd… Ieder jaar weer is het echt een wonder hoe in een paar weken tijd alles tot leven komt.. Wat maakt het een verschil als de zon schijnt.. je voelt je zo veel vrolijker en energieker en de pluisjes rennen en spelen de hele dag door.. Alleen Pudje heeft het in de lente altijd wat moeilijker. Ieder jaar weer krijgt hij last van jeuk… dat duurt een paar weken en is dan gelukkig weer over.
Een eekhoorntje
Als we in de tuin wandelen (een voor een neem ik de pluisjes dan aan het tuigje mee rond) is het prachtig te zien hoeveel vertrouwen ze in me hebben. Als er een auto langs rijdt of paarden of kinderen langskomen, iets wat eng is... dan kijken ze me even strak aan: 'Mama is het echt veilig? We vinden het eng, het maakt zo 'n leven... help mieueaauwwww!' Ze vragen dan soms of ik ze even wil dragen en ze nestelen zich dan heerlijk in mijn armen. Ik vertel ze dan dat auto's nooit over diepe sloten springen en paarden ook niet.
Chummeke
panikeert soms wel... ik hoop zo dat dat over gaat. Van heel in het begin had
hij dat. Als hij in de ren zit en Femke, mijn hondje, komt langs rennen, dan
stuift hij in paniek naar binnen. Als er gewerkt wordt in de tuin is hij ook
echt heel bang. Gelukkig wordt het al minder, en aan de hondjes is hij nu
gewend. Hij is prachtig groot geworden en zijn ogen zijn zeldzaam mooi, heel
groot en prachtig oranje. Het is zo'n lief manneke en hij zal nooit, maar dan
ook nooit naar de andere poezen blazen... soms vraag ik me af of hij het wel kanJ
Een paar weken terug heeft hij zijn balletjes moeten inleveren... ik miste hem vreselijk toen hij een paar uur bij dr. Cleiren moest blijven. Ik mocht er wel bijblijven toen ze opereerde. Het is inderdaad een kleine ingreep, maar ik was dolblij toen het voorbij was en hij weer gezellig om eten kwam vragen, toen ik kookte... Zoals vaak gebeurt, is hij na de operatie veel knuffeliger geworden. Hij komt steeds even vragen of alles nog goed gaat en of ik alsjeblieft even wil zeggen dat ik heeel veeeel van hem houJ Als ik dan zeg: 'dag Chummeke..' dan woeps vliegt zijn prachtige lange staart recht de lucht in. Zo grappig.. heel lief komt hij dan even zeggen dat hij ook van me houdt en gaat hij weer door met wat hij aan het doen was. Meestal motjes vangen die er nu weer volop zijn.
Dr. Cleiren, de dierenarts, vertelde dat er een paar weken terug een poesje uit de armen van zijn baasje gesprongen was en zo de grote drukke weg over gerend was.. ze hebben hem nog niet teruggevonden.. vreselijk! Het is onbegrijpelijk dat er mensen zijn die hun poes op hun arm meenemen naar de dierenarts. Dr. Cleiren waarschuwt daar altijd erg tegen.. en terecht. Iedereen kan bij haar mooie benches kopen maar toch zijn er mensen die zeggen: 'Oh, hij blijft altijd zitten.' Maar dat is niet zo.. iedere poes kan schrikken en echt, je houdt hem dan niet vast.
Ik kan Chummeke in de tuin echt niet vast houden als hij los wil.. dat geeft niets want hij heeft het tuigje om met uitloopriem die om mijn middel zit met een broekriem. (Ik heb bij kou gevoelloze handen, zo kan het nooit misgaan, zelfs niet als ik zou vallen of zo…) dus dan pak ik hem gewoon weer op.. maar een poes hou je niet vast als hij echt panikeert.
Donsje en Chummy spelen om de tafel heen
We hebben het huis geverfd.. Een Franse vriendin, Raymonde, die twee maal per jaar gezellig een paar weken komt logeren en Eddie en zijn zoontje hielpen mee… Het was zalig droog en warm weer en het was in twee weken gedaan. Oh wat vonden de poezenkindjes het griezelig.. vooral Daimke.. Mijn lieve meisje was zo bang en leefde bijna achter het gordijn, ondanks de Bach bloesems die ik gaf.. Gelukkig is ze nu weer helemaal haar gekke lieve levendige zelf.. Ze is een heel bijzonder poezenkindje. Echt oosters en altijd als eerste erbij als er kasten of laden opengaan. Pudje heeft haar prima geleerd hoe je laden openmaakt. Deuren lukt gelukkig (nog) niet als ze goed dichtzitten. Maar als er maar een kiertje is dan is Chummeke de beste in de deur openzetten.. hij haakt een nageltje eronder en trekt.. 'Zo simpel toch..' zegt hij dan langs zijn neus weg tegen de anderen, die dat nog niet kunnen..
Hoedendozen, Wonderen op Pootjes!!
De ren is klaar. Zo fijn.. er is een halve kantoorren bij, dus we hebben meer plaats, maar dat niet alleen.. in de zomer is het daar om een uur of zeven ' s avonds zo heerlijk.. volop zon en niet te warm meer. Wij zijn dus allemaal dolblij. Toen Mickje, als eerste ontdekte dat de ren zoveel groter was geworden, ging ze verheerlijkt rollen in het zand dat op de nieuwe tegels lag. Zo schattig.. ze is toch al lekker bolrond. Rond en gezond en toen ze zo rolde was het net een balletje met gouden vlammetjes.. ook de andere poezenkindjes zijn wild enthousiast. Hi en ik ook. Het is mijn verjaardagscadeau… nu kan ik niet meer uitbreiden met de rennen. Hoogstens een gedeelte nog afzetten op het gras maar dan zou ik daar de poezen mee naar toe moeten nemen.. misschien iets voor veel later..voorlopig ben ik ook blut..J maar dit is echt heerlijk…
Donsje op het buro...
Nu zit alleen Donsje hier op mijn bureau.. de anderen zijn nog in de ren. Donsje is zo zo trouw.. ja iemand moet mama toch helpen zegt ze… van tante Maria heeft ze.. pardon hebben de pluisjes twee prachtige zelfgemaakte mandjes gekregen. Donsje heeft het rose ingepikt en Daimke het paarse.. dat is blijkbaar echt onderling overlegd want ze ruilen nooit en de anderen liggen er ook nooit in. Het staat zo leuk.. Donsje is heel mode bewust en rose staat haar goed, zegt ze. En dat mandje is nu van haar!!!
Catje is toch zo'n heel bijzonder katje.. ze heeft zich aangewend, als ik piano speel, af en toe een brokje te komen vragen. Dat doet ze dan door haar pootje in mijn handpalm te leggen.. dus van onderen af er tegen aan te drukken eigenlijk, want ik ben aan het spelen. Dat is zo'n vreselijk lief gebaar, dat ik niet anders kan doen dan haar wat brokjes te geven. Ze is zo slim. Ook komt ze regelmatig meespelen en echt waar, ze is heel muzikaal en loopt een paar keer ritmisch over de toetsen heen en weer. Natuurlijk kijkt ze wel of mama dat wel hoort.. en ja, doof ben ik gelukkig niet.J Er kwam net een hele grote brrroemmmmm zttt hommel naar binnen vliegen. Net voor donker was het.. blijkbaar aangetrokken door het licht vloog hij naar de TL buizen hier boven de kast. Chum zag het en woeps.. hij in een flits, want zo groot als hij is... hij is watervlug… ook op de kast.. Klepper de klep… fotolijstjes verhuisden een verdieping lager. Hi, dat gebeurde veel toen hij nog klein was.. nu minder maar ze kennen het nog die lijstjes, ze breken nooit, gek genoeg…
Ik pakte Chum gauw van de kast en ving de hommel voorzichtig in mijn zakdoek en liet hem bij de voordeur naar buiten.. volgens mij kunnen ze wel bijten. Hij vloog gelukkig weg.. Ik vind ze zo mooi maar het is gevaarlijk. De anderen hebben allemaal wel eens gevoeld hoe gevaarlijk de geel/zwarte vliegertjes zijn.. maar Chum nog niet. Gelukkig is hij wel voorzichtig.. Catje werd het eerste jaar dat ze hier was heel gemeen gebeten in haar pootje.. ze had zo'n pijn. Ik heb er onmiddellijk suikerwater op gedaan en daarna Bach rescue creme, er zat gelukkig geen angel in, maar ja, pijn doet het toch.. Daimke had het gezien en vanaf dat moment pakt ze nooit meer een geel/zwarte vliegertje.. ze kunnen wel degelijk kleuren zien, poezen, al beweert men van niet..
Nu maar hopen dat Chum oppast. Ik ben er ook niet altijd bij. Een beet is niet erg maar een beet in zijn mondje kan levensgevaarlijk zijn. Daarom heb ik dus de cortisone liggen.
Lekker proeven en snoepen, Donsje en Chummy!
Heel veel lieve spinnende groetjes van ons zeventjes en de hondjes Pudje, Donsje, Mickje, CAtje, Daimke, Chummeke en Marg
Chummy snoept nog even...
Nu dat ik thuis ben, gewassen, gevoed en in mijn mand gezet,
Lekker opgekruld in mijn warme nieuwe bed
Moet ik, voor ik het vergeet,
Mijn koffers nog uitpakken
Er is zoveel wat je niet weet
Zoveel om spijt over te hebben
Hmm .. Ja daar is het, bovenop
Daar is Eenzaamheid, Hartepijn en Verdriet
En naast mijn dekentje Angst en Schaamte
Terwijl ik naar die dingen kijk waarvan ik hoopte dat ze er niet zouden zijn
Is er nog die grote koffer genaamd Pijn
Ik hield van ze, van die anderen, zij die me verlaten hebben,
Maar ik was niet goed genoeg - want ze wilden mij niet
Wil jij bij mijn bagage horen?
Wil jij me helpen uitpakken?
Of kijk je naar die dingen -
En breng je mij gelijk terug?
Heb je de tijd om mij te helpen uit te pakken?
Om mijn bagage op te ruimen?
Om nooit meer te hoeven inpakken?
Ik bid dat je dat doet - Ik ben namelijk zo moe
Maar ik heb die bagage nu eenmaal bij me
Wil je mij nog wel, toe?
…Mieeaaauuuwuuwwwuuwww purrr purrr?
Puddie met kittens???