Brasschaat, 17 augustus 2002

Het was een week voor moederdag dat mijn vriendin Marleen uit Aalst, die op weg was naar Dr. Mark haar dierenarts, een auto langs zag rijden. Niets abnormaals natuurlijk maar ineens ging het portier open en rolde er iets uit de auto. Verbaasd keek Marleen, hoe dat 'iets' over de weg stuiterde en …oh help… het bewoog.. het leefde!!! In een reflex vloog ze er heen en pakte het arme poesje op, net voor het door een auto overreden zou worden..

Eenmaal terug op de stoep keken ze elkaar aan.. een schattig klein zwart wit poezenkindje en haar redster… Beiden waren erg geschrokken maar toch keek het poesje vol vertrouwen naar Marleen.'Ik vertrouw jou, jij helpt me wel!' Marleen, die zelf een volwassen poes en een kittentje heeft, durfde haar niet mee naar huis te nemen maar bracht haar naar de dierenarts, die vlakbij woonde.

God zij dank had het poesje niets aan haar avontuur overgehouden, zelfs geen trauma voor mensen... je zou voor minder dat minderwaardig diersoort gaan haten. Niet Mausie, zoals Marleen haar gedoopt had, die begon zelfs te spinnen toen de dokter haar onderzocht. Dr. Mark is een schat van een dierenarts met een groot hart voor de dieren en Mausie mocht gerust een paar dagen blijven. In overleg met mij (want Marleen had me natuurlijk direct gebeld), besloten we het poesje te laten castreren en vaccineren wanneer het een paar dagen later tot rust was gekomen.

Hoe kan dit toch? Waarschijnlijk is het zo gegaan:


Een lief meisje van een jaar of 6 zeurde en zeurde en bleef zeuren om een lief poezenkindje… haar ouders wilden er niet van horen, maar toen de buurvrouw een nestje had… tja.. uiteindelijk zwichtte de moeder toch.. de vader bleef zich tegen een poes in huis verzetten. Hij had vogels en haatte poezen.. maar de liefde van het dochtertje en later ook van de moeder waren voldoende. Mausie groeide op als een hele lieve poes en zorgde wel de vader niet voor de voeten te lopen. Maar… de vakantietijd brak aan en wat met Mausie? De buurvrouw was ook op vakantie en niemand scheen te willen helpen. Het dochtertje huilde en riep dat ze thuis bleef maar dat kon natuurlijk niet 'Dan neem ik haar mee!', riep ze wanhopig snikkend…

'OK.. jij je zin', snauwde de vader, die ineens een idee kreeg 'maar ik wil geen last van haar hebben anders gooi ik haar de auto uit!'

Blij zocht het dochtertje een stevige kist en de volgende ochtend reed de familie weg.. maar ja.. Mausie was bang en miauwde de hele tijd.. een uur of 2 later zei de vader.. 'Mama, jij neemt het stuur even over nu, ik ben moe.. ik ga even slapen..' Dochtertje en mama gingen voorin zitten. Vader op de achterbank met die miauwende Mausie naast zich.. even aarzelde het kindje… voelde ze het?

Een tijd ging het goed en toen.. ineens pakte de vader Mausie uit de doos, opende het portier en smeet het arme pluisje de weg op.. 'Zie zo, opgeruimd staat netjes' , zei hij tevreden.. 'een probleem minder...'


Je kunt natuurlijk veel varianten hierop verzinnen maar toch, ik denk dat het ongeveer zo gegaan is.. Hoe is het mogelijk en dat Mausie zo lief is gebleven. Het is een wonder.. ze heeft een beschermengeltje dat overuren gemaakt heeft. Dat is zeker.. want..

Marleen en ik gingen nadenken hoe we nu een prachtig huis voor haar konden vinden. Ze verdiende het allerbeste mandje dat er te vinden was.. zou ik zelf… maar ik mag niet meer poezenkindjes nemen nu.. Ik ging vragen. Via via hoorde ik van een lieve mevrouw in Goes die haar dolgraag wilde hebben. Het leek zo goed allemaal. Een vriend van Marleen ging haar wegbrengen.. er zijn nog lieve mensen.. Wij blij… die vrouw had een kunstheup en was praktisch invalide.. ze was zo blij met Mausie.. Het moest alleen wel gaan met de hond, maar dat leek best te lukken..


Nu wilde het toeval.. en dat is God incognito, dat ik zondag met mijn vrienden dr. Wim Riet en familie in Numansdorp was. Dat doen we zo eens in de paar jaar.. altijd een zalig dag.. Mijn vader was rentmeester in de Ambachtsheerlijkheid Cromstijen, een landbouw bedrijf van 1800 ha. Dat was mijn speelplaats.. afgesloten voor auto's en een paradijs voor de dieren die daar woonden. Oh wat had ik een zalig jeugd.. Maar goed.. Midden in het bedrijf staat een schattig huisje bovenop een dijk.. daarachter ligt het haventje waar heel vroeger bieten geladen werden.. Het was altijd een wens van papa en mij dat huisje te kopen maar het ligt wel heel dicht bij Moerdijk met zijn stank en ontploffingsgevaar, dus uiteindelijk besloten we het niet te kopen..

In dat huisje wonen Jan en Corrie Van Rij. Jan was hoofdopzichter van de Ambachtsheerlijkheid. Ze hadden altijd poezen en dol op dieren. Daarom alleen al hield ik heel veel van ze. Toen wij uit Frankrijk kwamen waren Corrie en Jan zo lief Skippie, mijn lieve rode poesje dat bij ons in de stal woonde, een gouden mandje te geven.. het was een zalig leven voor hem en hij was dolgelukkig.

Zondag ging ik hen even gedag zeggen en hoorde dat ze nu geen poes meer hadden. Skippie was al een paar jaar geleden gestorven. 'Zou je toch niet..?' vroeg ik voorzichtig.. 'jullie kunnen niet zonder poezen..' Ik vertelde van Mausie.. wat jammer dat ik jullie niet eerst gevraagd heb, zei ik nog…

'Nouwwwweee', aarzelde Corrie.. 'we zijn al zo oud…' Ze aarzelde..


Toen ik thuis kwam lag er een mail uit Goes. Mausie moest weg.. Ze had haar man niet gezegd dat ze een poes zou krijgen. Hij was woest. Hield niet van katten en wilde dit niet.. bovendien had hij een voliere en … 'Hij moest toch al alles voor haar doen, ze kon zelf immers niets..', zei hij boos… grrr het zal je man maar wezen. Gezelllig hoor, trouwen…

Marleen en ik waren echt heel verdrietig hierom.. arme Mausie.. zoveel meegemaakt op een week tijd. De maandag daarop belde ik met Corrie … ze moesten er even over denken, maar toen ik terugbelde.. zei ze: 'ja hoor, laat Mausie maar komen..' Oh wat waren we blij!

Vandaag is diezelfde lieve vriend van Marleen weer naar Goes gereden. Heeft Mausie daar opgehaald en naar Numansdorp gebracht. Toen ik Corrie belde vanmiddag en vroeg of Mausie er al was.. zei ze: 'Ja hoor en het is een schat van een poesje.. zo lief en vol vertrouwen is ze en van niets bang.. ze heeft alles al verkend en ligt nu heerlijk op tafel te slapen' Is het niet fijn!!! Corrie had het mandje en de speeltjes nog van Skippie en die stonden al klaar toen ze kwam..


Dit is nu een verhaal van eind goed al goed.. waar het prachtige gedichtje: 'Smeekbede' echt van toepassing op is..

Eind goed al goed voor Mausie.. ik wens die vreselijke wezens die haar gedumpt hebben een ellendige rotvakantie toe.. aanvliegen zou ik ze kunnen.. wat een !@#$%^&* haarballen!!!! Maar zelfs uit zo iets vreselijks kan nog iets goeds komen..

Reken maar dat ik haar ga verwennen als ik weer in Numansdorp ben.. en familie van Rij heb ik een abonnement op Poezenbel gegeven. Ga nu een verwenpakketje maken voor Mausie…

veel lieve spinnende groetjes Pudje, Donsje, Mickje, CAtje, Daimke, Chummeke en Marg


Smeekbede van een geredde poes

Nu dat ik thuis ben, gewassen, gevoed en in mijn mand gezet,
Lekker opgekruld in mijn warme nieuwe bed
Moet ik, voor ik het vergeet,
Mijn koffers nog uitpakken
Er is zoveel wat je niet weet
Zoveel om spijt over te hebben

Hmm .. Ja daar is het, bovenop

Daar is Eenzaamheid, Hartepijn en Verdriet
En naast mijn dekentje Angst en Schaamte
Terwijl ik naar die dingen kijk waarvan ik hoopte dat ze er niet zouden zijn
Is er nog die grote koffer genaamd Pijn

Ik hield van ze, van die anderen, zij die me verlaten hebben,
Maar ik was niet goed genoeg - want ze wilden mij niet
Wil jij bij mijn bagage horen?
Wil jij me helpen uitpakken?
Of kijk je naar die dingen
En breng je mij gelijk terug?

Heb je de tijd om mij te helpen uit te pakken?
Om mijn bagage op te ruimen?
Om nooit meer te hoeven inpakken?
Ik bid dat je dat doet
Ik ben namelijk zo moe
Maar ik heb die bagage nu eenmaal bij me
Wil je mij nog wel, toe?

Mieeaaauuuwuuwwwuuwww purrr purrr?

Ergens ter wereld moet er een hand zijn
Een hand die streelt langs je haar
Ergens een mens die je tranen wil drogen
Ergens ter wereld maar waar

Ergens op aarde moet er een thuis zijn
Ergens een zonnig gezicht
Ergens een ziel die jouw ziel kan doorgronden
Ergens een mens die niet hoont om je wonden
Ergens ter wereld is het licht

(Margreet van Hoorn)