Brasschaat, 26 februari 2001

Ontspanningsgroet: over Poezenliefde en tevredenheid

Daintily crossed paws rest in my open palm
Claws retracted, soft pads against my fingertips,
So warm and gentle,
A silky tail delicately caresses my wrist.

Your purring quiet now, your eyes tight shut,
Furry head pressed tight against my hip,
and just the tip
of a little pink tongue peeps out between your lips.

Curled together side by side, my cat and me,
We doze and dream, contentedly.

Sue Ross..

Verslag van Catje, ze was ziek...

10-02
Het begon zaterdagavond.. Ik had de indruk dat Catje wat wankel op haar pootjes stond, maar het was maar even dat ze een soort van struikelde, ik dacht dat ze zich misschien versprongen had.. ze kan heel wild spelen.. Catje is de lieveling van allemaal.. Pudje en zij spelen vreselijk leuk, maar heel wild in de zitkamer.. Daimke en Catje zijn onafscheidelijk en hebben meerdere leuke worstelpartijtjes per dag en Donsje speelt tot mijn grote genoegen ook steeds meer met ons passifistje.. het is onmogelijk Catje kwaad te krijgen.. ik heb haar nog nooit horen blazen.. of grommen.. Als ze echt iets niet wil, b.v. dat ik haar optil om mee naar buiten te nemen als ze geen zin heeft, dan kan ze heel klagelijk miauwen.. 'wheeeeiiieee mama, nee, ik heb geen zin'.. zo schattig. en het gebeurt zelden want ze vindt wandelen heerlijk.

11-02
Zondagochtend was het veel uitgesprokener.. in de zitkamer struikelde ze over haar pootjes en een keer kwakte ze hard op de grond toen ze missprong op het bureau.. Nog dacht ik dat het wel zou overgaan, maar ik was toch niet gerust.. het werd steeds erger.. Ze at nog wel.. iets dat ik heel belangrijk vond.. Gisteravond hield ze haar hoofdje scheef.. rechteroortje naar beneden. Oorpijn? Vannacht natuurlijk niet geslapen en opgelet.. Catje sliep wel rustig op bed. Ze kan in mijn slaap kamer nergens afvallen, behalve de lage klimpaal en die had ik uit voorzorg weggezet maar toch.. als poezenmoeder blijf je toch zo'n beetje wakker..

12-02
Maandag, vanmorgen was ze veel duizeliger.. en ze wilde niet eten.. misselijk? Typerend was dat haar oogjes steeds heen en weer flitsten en ze geen licht kon verdragen.. Ik belde dr. Liliane die haar om 11 uur helemaal onderzocht.. Ze kon niets vinden alleen een beetje rood in haar rechteroortje.. Ze heeft geen koorts, 38,5. Maar ze is duizelig en daardoor waarschijnlijk ook misselijk.
Dr Liliane gaf een spuit Baytril, die ik moet afmaken met anderhalf tabletje per dag.. en een spuitje Primpéran. Verder krijgt ze 3x per dag 0,5 cc Primpéran tegen de misselijkheid.. Dat helpt prima want zodra ze thuiskwam wilde ze lekker eten..

Catje heeft: Feline Vestibulair syndroom. Dit gaat na een paar weken over. Het woord vestibulair verwijst naar het vestibulum, dit is het voorportaal van het oor.
Symptomen: Plotselinge evenwichtsstoornissen met abnormale bewegingen van de ogen. Geen licht kunnen verdragen. Als één zijde van het oor problemen heeft, uit zich dat vaak door het scheef houden van het hoofd, de aangedane kant wordt het laagst gehouden. Soms willen katten dan ook liever niet lopen, maar als ze lopen lopen ze ongecoördineerd. Als beide zijden zijn aangedaan, uit zich dat soms in kruipend of in waggelend lopen.
Oorzaken: Het Feline Vestibulair Syndroom kan veroorzaakt worden door druk in het oor bij een doorgemaakte oorontsteking, bijv. na een verkoudheid. Het gaat binnen 3 weken vanzelf weer over, eventueel met hulp van antibiotica. Herstel gaat langzaam. Dit is de meest voorkomende oorzaak van het Feline Vestibulair Syndroom. Het Feline Vestibulair Syndroom kan ook veroorzaakt worden door een trauma van het hoofd, bijv. een harde klap tegen het hoofd. Ook dan volgt over het algemeen langzaam herstel in drie weken.

Deze informatie kreeg ik van mijn lieve vriend Iwan. Ik was er erg blij mee, want als je bij de dierenarts bent, ben je toch zo gespannen dat je soms dingen mist en toen ik thuis kwam wist ik het nog niet. God zij dank kreeg ik deze zeer uitgebreide info..

Catje heeft de rest van de ochtend op de vensterbank gezeten, in elkaar gedoken, ongelukkig triest met een scheef kopje.. Gelukkig at ze wel lekker van de kip met bouillon.. Goed teken.. Nu ligt Catje heel rustig te slapen en slapen is het beste wat ze kan doen. Ze is nog wel heel duizelig maar als ze maar stil ligt en ik knuffel haar dan rolt ze zich op haar ruggetje en sterkt haar armpjes naar me uit. zoals ze altijd doet.. daarbij spint ze en kneedt met haar voorpootjes. Dat is een goed teken.. oh, laat de Baytril aanslaan. Oorpijn is vreselijk.. ik heb het veel gehad. Ik ben geruster.. De ziekte heeft een naam en is minder bedreigend.

16-02
Het is echt weer wat beter met ons meiske.. ben zo zo blij. Ze valt nog vaak bijna om en valt ook van dingen af als ik niet oppas, maar ze is ook vreselijk slim en leert snel.. Ik heb vertrouwen dat het helemaal over gaat en die 15% blijvende handicap, die er wel kan blijven - mocht dat zo zijn - dan is het niet erg.. hoofdzaak is dat ze zich al beter voelt.. en weer wat plezier in het leven krijgt.. de afgelopen dagen zat ze met een paar grote fronsjes op haar voorhoofdje te kijken van : 'lieve help.. wat gebeurt er nu? De wereld staat scheef en beweegt.. wiiieeehhh mama help me!!! Ik ben zo bang en onzeker!' Zo was het echt.. maar nu schijnt ze aan de scheve wereld te wennen en / of hij is al minder scheef..

18-02
Catje durft al meer maar toch struikelt ze nog regelmatig, vooral als ze haar kopje schudt. Ze vindt een pilletje innemen niet leuk en omdat ze zeer intelligent is, ziet ze vaak kan haar kopje net zo onder mijn hand te bewegen dat de pil toch niet daar terecht komt waar ik wil.. Maar dat is een teken dat ze weer beter wordt. Uiteraard hebben nu de hoogste plekjes de grootste aantrekkingskracht. Vooral omdat ik dan steeds oplet of het wel goed gaat.. zo leuk, al die aandacht van mama.. Ze begint ook weer te spelen, nog niet echt wild maar toch. Daimke is dolblij want ze begreep er niets van. Haar zusje wilde ineens niets meer met haar doen.. ze werd er depressief van. Het leukste spelletje wat Catje en ik hebben is verstoppertje spelen.. ik heb een groot bed en daarin kan ze zich op veel plaatsen verstoppen.. als ik haar kwijt ben moet ik alle bobbels aftasten of het Catje is of lucht. Wat zullen we blij zijn als we ons clowntje weer helemaal terughebben. En dat gebeurde de volgende dag..

19-02
Verstoppertje spelen.. een enig spelletje, maar vanmiddag was het even minder leuk.. Ik had Catje net op kantoor gebracht. Het hor stond voor het raam, de poezen konden niet naar buiten. Ik kom terug binnen en zie de vier pluisjes op me wachten op mijn bureau.. maar geen Catje.. Ik roep... niets. Ik zoek... nog niets.. 'Waar is Catje?' vraag ik aan Pudje. Anders antwoordt hij altijd door naar de plaats waar ze zit te kijken, maar nu niet. Achter alle kasten gekeken, in alle laden. Het kón niet maar het was wel zo.. Catje was weg..! Ik heb een soort speelgoedbeest dat als een kittentje in nood miauwt als ik op het buikje druk... de poezen vliegen dan naar het geluid toe.. ik doe het dus nooit, want ik vind het gemeen. Maar nu was het dé manier om Catje te roepen.. 'Wwwiieeeheh' klonk het. De pluisjes vlogen naar me toe behalve.. Catje.. Ik werd bang, echt bang.. lag ze ergens..? En toen, ineens keek ik naar boven.. helemaal boven op het raam zat ons kind te lachen..!!! Echt ze lachte.. Mijn gekke kleine meid.. maar wat een geluk dat ze is blijven zitten en niet zelf eraf is gesprongen.. Ons clowntje is weer terug. En mama kon ook weer lachen.. het was een echt avontuur..

21-02
God zij dank ze wordt echt beter. Alleen haar kopje houdt ze nog scheef .. en als we door de tuin wandelen, dat gaat nu ook weer, en ze hoort een auto of kijkt naar me om.. ja dan struikelt ze nog.. Ze heeft zich geschikt in het onvermijdelijke.. ze moet iedere morgen een Baytril en krijgt homeopathie.. vandaag opende ze haar mondje al toen ik met het spuitje kwam.. zo zo lief.. ze merkt nu blijkbaar dat het voor haar goed is.. Ik praat wel altijd eerst met de pluisjes waarom ik het doe en dat het echt moet.. ze verstaan het, ik weet dat zo zeker..

De stroomstoring

25-02
Het kon niet missen.. op een zondag, de 25ste februari om precies te zijn, hadden wij een twee uur durende stroomstoring.. nu ja storing. zeg maar gerust een stroom stop.. van het ene moment op het andere stopten alle machines en werd het doodstil in huis. Buiten lag een dik pak sneeuw en het was koud.. Tja wat doe je dan.. zoeken hoe het komt.. Eerste de zekeringen gecontroleerd, die waren allemaal in takt.. dus het kwam van buiten. Buren gebeld.. die waren ook stroomloos.. Getracht het electriciteits bedrijf te bellen. Na ettelijke bandjes gehoord te hebben en een keer of vijf naar een ander bandje te zijn doorverwezen gaf ik het maar op.. Ondertussen was het ijzig koud geworden en hadden we ook erge honger. De camping gas branders gehaald.. en iets warms gemaakt.. oh wat deed dat goed! Twee uur later weer stroom gelukkig. Maar 's avonds liep ik nog te rillen.

Nu spelen de pluisjes altijd een half uurtje gezellig op bed voor we gaan eten. Gisteravond dus ook.. Ik lag languit te lezen, nog steeds versteend van de kou.. Pudje maakte zich toch wel erge zorgen over zijn rillende mama. Wat deed mijn lieve manneke? Hij ging languit bovenop me liggen en kwam me zo verwarmen. Het was echt zo zo lief en oh wat was hij lekker warm. Ik las een mooi boek over een kater Mephistos die zijn baasje haarfijn uitlegde hoe een poes verzorgd moet worden. Als ik Pudje stukjes voorlas en hij het er mee eens was, kneep hij zijn oogjes half dicht en zei: 'ja mama, zo is het maar net'. al met al dus toch nog een mooie, zij het wat roezige zondag..

Geen zaligere warmte dan de liefdevolle poezenwarmte van je pluisje! Maar nu hopen we toch allemaal wel heel erg op de lente.. 'Zon , oh heerlijke warme zon wanneer kom je? We hebben je zo nodig'.. en heel waarschijnlijk krijgen we een grotere ren voor het huis. Maar daarover later meer..

Heel veel hartelijke groeten en veel purrr purrr prrrs van Pudje, Donsje, Mickje, Daimke, Catrientje en Marguerite