Brasschaat, 07 februari 2001

Onze dagelijkse tuinwandeling

Zon… ze bestaat nog, ze is er nog!… Wat is de eerste lekkere dag van het jaar toch zalig… De zon mag dan nog niet zoveel kracht hebben, ze geeft wel volop levenskracht en hoop. Het wordt lente en we hebben een heerlijke, lange zomer voor ons.

Iedere dag wandelen Catje, Daimke, Donsje en ik een rondje door de tuin.. Vanaf dat de pluisjes hier kwamen, heb ik ze geleerd aan het tuigje te lopen.. Als ze jong zijn, gaat dat vanzelf. Mickje, die getraumatiseerd hier over het hek gemikt is met een lelijke bobbel op haar buikje - waarschijnlijk een schop gehad - heeft nooit geleerd aan het tuigje te lopen. Ze zou het vreselijk vinden en misschien panikeren. Pudje deed het vroeger graag maar ineens had hij er genoeg van en natuurlijk hoeft hij dan niet mee. Wel zit hij dolgraag een uurtje op het grasperk aan de lange lijn.. Maar daar is het nu nog te koud en te nat voor. Dus ik neem om de beurt de drie meisjes mee.


Catje

Eerst Catje.. Omdat ze vrij schuw was toen ze kwam, dachten Maria en ik dat ze het niet leuk zou vinden mee te wandelen maar ze zat zo zielig in de ren te kijken als Daimke en ik ons rondje maakten dat ik het gewoon probeerde.. tuigje om en mee. Geen enkel probleem. Integendeel, ze loopt het beste van alle drie mee. Maar ja, ons Catje is in haar vorige leventje hondje geweest.. Een gedeelte van de tuin loopt langs de weg. De auto's die daar rijden en vooral die grote vrachtauto's die altijd net voor onze tuin, wegens een verkeersdrempel gemeen 'blazen', vindt Catje eng en ze gaat dan over in haar 'laagste' stand oftewel… verandert in een munchkin.. 'tssssss'… het is ook een rotgeluid.. soms kan Catje ineens stilstaan en met haar trouwe oogjes naar me kijken.. : 'Alles goed mama?' Zo schattig.. ze vraagt dan een dikke knuffel, die ze natuurlijk krijgt. Dan gaan we weer verder.. : 'Catje, zet je antenne eens op!' roep ik en woeps, dan schiet haar prachtige dikke staart de lucht in.. zo leuk.


Daimke

Als we terugkomen zit Daimke al voor de deur op de TV te roepen: 'Weeehhh wheeeewwww whiiwweee mama nu ik!!' Zo gauw ik haar neerzet op het pad gaat ze op onderzoek uit.. alles wil ze zien en ruiken. Ik heb de poezen aan zo'n lange oprollijn.. dus voor haar idee is ze vrij. Als ik zeg: 'Daimke, ga eens rollen'.. dan ligt ze gelijk op haar ruggetje.. iedere keer. Zo komisch en zo lief… ze heeft de grootste lol en het leukste is een takje langs de stam van een boom te bewegen.. dan vliegt ze erin.. prachtig gezicht als ze dan daar hangt.. een en al spier.


Donsje

Donsje lift eerst altijd een gedeelte mee op mijn schouder.. dat doet ze al vanaf heel klein kittentje en ik geniet van het lieve 'Donzige' kopje dat dan naast mijn hoofd bij iedere stap op en neer danst. Als ik wat zeg wrijft ze haar wangetje tegen de mijne.. Ze wandelt ook goed mee. Mijn kleine Donzemeiske.. ze ligt ook vaak op mijn schouder als ik kook.. vanaf de keukentafel zweeft ze zo op mijn schouder zonder ooit haar nageltjes te gebruiken.. vóór de afzet roept ze altijd heel zachtjes.. 'raaauwwww, ik kom'.. zodat ik niet net buk of zo.. schrikken doe ik al lang niet meer..


Vandaag hebben alle poezen Drontal ontwormingsmiddel gehad.. Wat zijn het toch een bijzondere pluisjes! Zonder enig probleem krijgen ze in die volgorde: pil, stukje boter, stukje kipwit.. dat werkt beter dan de pil in de boter rollen.. dan glibbert hij uit mijn vingers… en de beloning achteraf vind ik maar terecht.. je zult maar zo'n pil in je keel geduwd krijgen..


Wonderen op Pootjes

'Wondertjes' doet het fantastisch.. zo zo veel lieve reacties krijgen we van de mensen die ons boek gelezen hebben. Veel prachtige mailtjes, brieven en ja ook veel bestellingen.. We zijn zo zo blij en trots.. druk is het, maar zalig druk.. de pluisjes maken overuren want uiteraard assisteren ze bij het werk.. Vooral Donsje zit bijna altijd op mijn bureau.. vlak naast me.. soms vlijt ze ineens haar kopje tegen mijn arm of slaat haar pootjes om mijn nek en zegt: 'miiuueewweee, gezellig hè, ik hou van je mama maar mag ik nu een brokje?' Ik heb altijd een doosje met brokjes in de la staan.. tuurlijk, wie werkt zal eten en ik neem ook wel eens een hopje..