Kerstmis 2001
Met heel ons hart wensen wij iedereen hele gelukkige, warme en gezellige kerstdagen toe en een heel goed Nieuwjaar. En vooral vrede en rust in het komende jaar, voor mens en dier. Na wat er afgelopen jaar gebeurd is, zal dat wel de grootste wens van iedereen zijn.
Kersttijd is voor de meeste mensen een drukke tijd, maar ook een hele gezellige waarin vaak teruggedacht wordt aan vroeger. Voor mij is dat niet anders. Ik vertel de poezenkindjes van de kerstdagen in Numansdorp. De kerstavonden die thuis uitgebreid gevierd werden met veel eten en drinken en mijn kerstavond die begon als ik naar de stal kon ontsnappen en daar met mijn geliefde dierenvrienden de ''echte'. Kerst kon vieren. Oh wat genoten we dan. Het was net of ze het wisten trouwens. Ja het zesde zintuig is bij de dieren veel beter ontwikkeld dan bij de meeste mensen.
Ik merk dat dagelijks aan mijn pluisjes. Het mooiste voorbeeld daarvan kreeg ik van Pudje, de nacht toen mama uit haar bed gevallen was. Ze was toen al invalide en iedere avond schoof ik, voor we gingen slapen, een zware tafel voor haar bed, zodat ze er - dacht ik - nooit uit kon vallen. Iedere nacht ging ik een keer naar haar toe. Die bewuste avond was alles normaal, totdat ik om ongeveer drie uur gewekt werd door Pudje, die diep brommend op mijn hoofdkussen zat. Het gebeurde wel eens meer dat hij iets hoorde, een vos of een poes die in het bos liep en bromde. Dus ik zei: 'Pudje, stil joh, alsjeblieft laat me slapen.' Maar weer bromde hij en toen ik niet reageerde legde hij zijn poot op mijn wang en pakte een pluk haar.. au!!! Toen begreep ik dat er wat was. Ik deed het licht aan maar hoorde of zag niets. Gauw schoot ik een trui aan en ging bij mama kijken, nog nooit ben ik zo geschrokken. Mama was uit haar bed gevallen en lag bewusteloos op de grond. De tafel, die naast haar bed stond, lag om. De schemerlamp lag dwars over haar heen. Ze voelde steenkoud aan, het was midden in de winter en nog voel ik de pure paniek… toen ik haar zo koud voelde.. Onmiddellijk ambulance en dokter gebeld en een uur later was ze in het ziekenhuis. Wonder boven wonder viel het mee. Ze zag letterlijk bont en blauw maar had niets ergs. Een week later was ze weer thuis.
Hoe Pudje heeft geweten dat mama dringend hulp nodig had weet ik niet. Mijn kamer ligt aan het andere einde van het huis. Hij kon het niet gehoord hebben. De dokter zei later dat mama zeker longontsteking had gekregen als ze daar nog twee uur had gelegen. Dus het is echt waar dat Pudje haar gered heeft...
Met heel veel spinnende groeten en heel veel liefs van Pudje, Donsje, Mickje, Catje, Daimke, Chummeke, de hondjes Kirby, Femke en mijzelf en hele gezellige kerstdagen.
Marguerite
PS: Ons boek, Wonderen op Pootjes, doet het zo goed. We zijn zeer trots.. purrr purr. Deze zomer moest ik al een herdruk bestellen en er is nog steeds veel vraag naar. Zo fijn… En ja, wie wil er nu niet een Wondertje onder de Kerstboom vinden? Het Kerstcadeau bij uitstek!
HEAR OUR HUMBLE PRAYER, O GOD,
FOR OUR FRIENDS THE ANIMALS,
ESPECIALLY FOR ANIMALS WHO ARE SUFFERING;
FOR ANY THAT ARE HUNTED OR LOST,
OR DESERTED OR FRIGHTENED OR HUNGRY;
FOR ALL THAT MUST BE PUT TO DEATH.
WE ENTREAT FOR THEM ALL THY MERCY AND PITY
AND FOR THOSE WHO DEAL WITH THEM
WE ASK A HEART OF COMPASSION
AND GENTLE HANDS AND KINDLY WORDS.
MAKE US, OURSELVES, TO BE TRUE FRIENDS TO ANIMALS
AND SO TO SHARE THE BLESSINGS OF THE MERCIFUL.
Once again it's Chrismas time,
Festive fun, good food and wine,
Tangerines, dates and turkish delight,
Chrysalised fruits, a beautiful sight.
Slices of beef with real English mustard,
Sherry trifle with golden custard,
Smoked salmon mousse with cucumber slices,
Fres fruit salads and vanilla ices.
Liquorice alsorts, indigestion keeps me awake,
Marzipan topping on home-made Xmas cake.
Weeks of this, we are getting so fat,
Please spare a thought for the poor stray cat.
He's cold and hungry out in the damp,
Catch sight of him sometimes by the street lamp.
Miserable and wet fur stuck to his skin,
Wishing a kind soul would let him in.
He doesn't anderstand what he's done wrong,
Where's his mum? The nights are so long.
Crouched in the hedge or under the car,
Not for him a Christmas star.
Once he had turkey on this special day,
Now all of a sudden, he's a stray.
So when you think 'a cat we'll get',
He should be your pampered pet.
No matter how much bother or strife,
A cat's not just for Christmas, it's for alle of his life…
De hele nacht had moederpoes al onrustig geslapen, haar kleintjes heel dicht tegen haar aan, net of ze wist… Dit jaar had ze haar nestje nog dieper in de hooischuur gemaakt, helemaal achterin onder een houten schot.. het was veilig maar… de kleintjes begonnen al te lopen.. vier prachtige, grijze poesjes. Oh wat hield ze van hen! Snel, snel, voordat de kleintjes wakker waren, rende ze even naar de stal om wat melk op te slokken, die de boerin altijd voor de poezen neerzette. Later zou ze wel een paar muizen vangen voor de kleintjes, maar nu eerst zelf wat krachten opdoen… Ja de boerin was een beste vrouw, maar de boer, daar waren alle dieren bang voor. Een echte wreedaard was hij. Oh de arme kittens die hij vond, die werden dan in de diepe sloot achter de schuur gesmeten…
Het vorige jaar.. maar daar dacht de moederpoes maar liever niet aan.. Ze rende snel terug. Tot haar afgrijzen vond ze een grote wanorde, de hooibalen lagen door elkaar en haar kleintjes… Wanhopig vloog ze weg, weg van die plek... ze riepen haar!!! Ze volgde haar intuïtie, voelde waar haar kindjes waren en… bij de sloot aangekomen hoorde ze ze spartelen en hun zwakke kreetjes… Met een wanhopige schreeuw gooide ze zichzelf in het ijskoude water en greep het dichtstbijzijnde kittentje vast.. Maar de andere kleintjes… nooit zou ze ze alle vier kunnen redden… weer gilde ze... Haar wilde kreet had de wijze oude wilgenboom, die al meer dan een halve eeuw langs de slootskant stond, gewekt. In een oogwenk had hij de situatie door. 'Niet weer… oh die rotvent, maar dit keer zou hij niet slagen.' Gauw strekte de wilg zijn dunne ijzersterke takjes uit naar de kittens, die zich eraan vastklemden en zo de kant op konden klauteren.. Dolblij riep moederpoes haar kleintjes bij elkaar en nam ze zo snel mogelijk mee naar het warme droge hol dat ooit door een konijntje vlak bij de wilg gegraven was… daar likte ze haar kindjes droog en ze konden zich warm drinken aan haar heerlijke zoete melk. Nooit meer zou ze haar kindjes nog in de schuur krijgen, nam ze haarzelf voor… dit hol was veel veiliger.. immers haar vriend de Wilg zou dan over hen waken.. en zo gebeurde het..
En… sinds die tijd draagt elke wilgenboom in het voorjaar grijze knoppen, zo zacht en glanzend als de vacht van de jonge kittentjes..