Dat het verhaal ‘Een Dubbel Wonder’ niet alleenstaand is, blijkt uit het verhaal dat ik van mijn grote vriendin Gerda hoorde. Lees maar!

PAULI DE BRANDMELDER

Gerda’s zuster is een Duitse en heeft uiteraard haar hele leven katten gehad, daar is ze het zusje van Gerda voor. Pauli was een prachtige tijgerkater van ongeveer vijf jaar, toen hij de eerste keer een grote brand kon voorkomen. De zuster van Gerda had op haar naaimachine genaaid. Ze was klaar, maar vergat het lampje onder de naaimachine uit te doen. Ze wilde de dekbedden luchten en legde ze, zonder nadenken, even over de naaimachine. Daarna ging ze de tuin in om de was op te hangen. Ze bleef langer weg dan gepland. Ineens kwam Pauli de tuin inrennen. Hij miauwde en miauwde zonder ophouden en liep terug het huis in. Toen Gerda’s zusje niet kwam rende hij weer, luid roepend naar haar toe en terug naar huis. Steeds achteromkijkend of zijn mama nu toch kwam of niet! Die snapte het eindelijk. Ze rende het huis in, zag rook en vloog de kamer in. De dekbedden smeulden al en de gordijnen ook. Net op tijd kon ze de brand blussen. Vanaf toen heette Pauli, Pauli der Feuermelder, Pauli de Brandmelder!

Maar hij heeft het nog eens gedaan. De tweede keer was er een stuk hout uit de houtkachel gevallen. Het was een stuk van een oude stoel die ze in stukken gehakt hadden om te verbranden. Dat stuk was tegen het deurtje van de kachel gevallen. Ja, hout beweegt als het brand. Het deurtje vloog open en het brandende stuk hout viel op het tapijt, dat vlam vatte. Gerda’s zuster was niet thuis. Haar man lag te slapen. Pauli vloog naar zijn papa toe, krabde en beet hem tot hij wakker werd. Hij was heel moe en sliep vast. Net op tijd werd hij wakker. Ja, Pauli heeft zijn naam niet voor niets gekregen.

Nog steeds praten Gerda en haar zusje over die fantastische reddingen. Pauli was, zoals de meeste katten zijn, echt een wonder op pootjes. Hij is nu op de Regenboogbrug maar het is wel zeker dat hij een taak op aarde had. En dat hebben de meeste poezenkindjes.