Herfst 2006
Het is wel heel vreemd om eind Augustus al over ‘herfst’ te praten, maar het is echt al herfstig en koud. De eikels vallen met bosjes, (echte bedoel ik)J en de bladeren dwarrelen al naar beneden. ‘Heerlijk om te pakken’, roepen Daimke en Catje vrolijk. Maar ik vind het niet leuk. De pluisjes kijken elkaar aan en zeggen: ‘Wat is dit voor geks, eerst is het zo warm dat iedereen loopt te puffen en zuchten dat het te warm is en nu zitten we te rillen en moeten we binnen blijven. ‘Ja,’ zei Pudje wijs, ‘dat heb je ervan als je op het weer moppert als het zo zijn best doet!’ En daar zou mijn manneke wel gelijk aan kunnen hebben. Het was warm, maar oh, wat genoten we ervan. We hadden een klein zwembadje in de tuin gezet. Als ik zwom zaten Pudje en Donsje vaak in de boom te kijken of ik toch echt niet verdronk. Vooral in het begin waren ze echt ongerust als ik onder water verdween. ‘We houden Beach-watch!’ verkondigden ze aan iedereen die vroeg wat ze daar toch in die appelboom deden. Overdag was het inderdaad alleen in de schaduw goed. Maar na vijf uur lagen we zalig wat te lezen of te zonnen op het perkje. Dan was het lekker. Zo leefden we in Frankrijk ook.
Oh, wat is zon toch heerlijk. Maar voor de arme mensen en dieren in de stad, die vaak in flats moeten wonen is het een hel als het zo warm is. Nu gaan we weer naar de herfst en de winter toe. De pluisjes en ik vinden het vreselijk maar er zal weinig aan te doen zijn. Och, met de poezenkindjes en hondjes bij de allesbrander zitten is ook wel gezellig. Maar zomer…
Toch heeft de vakantietijd ook dit jaar weer heel veel leed gebracht. Zoveel dieren die weer gedumpt zijn. Zoveel verdriet en onnodig leed! Het moet toch mogelijk zijn dat te voorkomen. Ik snap niet waarom het in Engeland wel kan. Waarom in Jersey geen kittens meer te krijgen zijn en er soms geïmporteerd moeten worden uit Engeland als mensen een kleintje willen hebben. Jersey is een eiland en het is gemakkelijker daar de castraties in de hand te houden, maar ze hebben het ook gedaan en hier wordt maar al te vaak niets gedaan. Mijn vriendin Sheelagh, die mij zo geholpen heeft met de correctie van Purrring Angels, heeft vroeger de castraties in Jersey gecoordineerd. Ben wel heel trots op haar.
In Engeland rijden ook bussen rond, die ingericht zijn als operatiekamers. Dierenartsen helpen daarin poezen van mensen die een gewone behandeling niet kunnen betalen omdat ze onder het bestaansminimum zitten. Ze kunnen hun poes laten vaccineren, ontwormen en laten castreren voor een minimaal bedrag. Ik vind dat zo prachtig. Hier helpt de Prins Laurent Stichting wel als mensen echt het geld niet hebben goed voor hun dieren te zorgen en in Nederland heeft een vriendin van me ook www.veterinairsteunfonds.nl in het leven geholpen, maar in Engeland is het algemeen. Wanneer, oh wanneer komt het hier ook?
Dit is een mooi optimistisch stukje. Het staat in de Nieuwsbrief van LSOH. Landelijke Stichting Ouderen en Huisdieren.
Organisaties als Ethologia en Gaia, houden het onderwerp levendig.
En zo hebben ouderen en huisdieren nu ook politieke belangstelling getrokken.
Margriet Hermans, u wellicht bekend van het spelletje: Zo vader, zo zoon, (tegenwoordig volksvertegenwoordiger) heeft bij het Vlaams Parlement een voorstel van resolutie neergelegd inzake het huisdierbeleid in de Vlaamse Zorginstellingen. Of zoals de Belgen het aankondigen (Pitoe en Minoe, binnenkort op schoot van moemoe).
In België is het toelaten van huisdieren in zorg- en verpleeghuizen beslist nog niet vanzelfsprekend. Sterker nog, het is in sommige gevallen per wet verboden! De resolutie kent een indrukwekkende opbouw, middels praktijkonderzoek en literatuurvoorbeelden, komt men tot heldere besluiten. Onder andere om middels de resolutie het verbod op de toegang van huisdieren tot de palliatieve afdelingen op te heffen.
In de stervensbegeleiding blijkt, dat de vraag naar het weerzien van een huisdier een vaak geopperde wens is van de stervende. Ook wordt nogmaals aangetoond middels (recente) onderzoeken, dat de tegenargumenten om huisdieren in woonfaciliteiten toe te laten niet opwegen tegen het brede gamma aan sociale, psychologische, therapeutische, fysieke, en fysiologische voordelen voor zorgbehoevenden. Er moet beleid opgesteld worden, dit keer voor de mensen die niet in contact gesteld willen worden met huisdieren. Aangezien Margriets resolutie de steun heeft van verschillende collega-parlementariërs, die samen een meerderheid vormen, wordt succes verwacht.
Jacqueline Blanken
|LSOH
Prins Johan Frisostraat 7
3466 LZ Waarder
tel : 0031-348-50.16.01
Email: info@lsoh.nl
Site: www.lsoh.nl
Ja, dat is een van de meest erge dingen als je, als oudere persoon, min of meer verplicht wordt in een home te gaan wonen omdat je niet meer voor jezelf kunt zorgen. Je moet al weg uit je oude vertrouwde omgeving vol herinneringen. Je voelt je wanhopig en bang. Je woont ‘alleen’ maar je bent nooit eenzaam omdat je trouwe poes of hondje je dag en nacht gezelschap houdt. En dan… ineens hoor je dat je beste en enige vriend of vriendin niet mee mag en ook nog vaak geeuthaniseerd zal worden. Het is echt een schandaal en ik ben o zo dankbaar dat Corrie en Hans van de Stichting LSOH al gedaan gekregen hebben dat er in Holland veel homes zijn waar de dieren wel mee mogen. Mits er goede afspraken gemaakt worden natuurlijk maar dat kan bijna altijd. Het zal hier ook komen. Lees het verhaal van Mickje uit ‘Wonderen op Pootjes’ maar.
Spinnende Bengeltjes is vertaald in het Engels. Ik ben nu op zoek naar een uitgever in Engeland. Dat schijnt heel moeilijk te zijn. Lukt het niet dan ga ik het in Amerika proberen. In Purring Angels zitten ook een paar verhalen uit Wondertje, heel veel mooie nieuwe tekeningen van Anne en ook veel nieuwe verhalen. Het is een nieuw boek eigenlijk. Het moet lukken een uitgever te vinden! Ik kan het zelf uitgeven, maar niet verkopen in het buitenland. Het sturen alleen al is veel te duur. Wordt vervolgd.
Ons Tommeke is een grote knuffel geworden. Twee jaar geleden zat hij eenzaam en verdrietig onder de beukenbomen. Ik voelde en wist dat hij zo verlangde naar warmte en liefde en door telepathisch met hem te praten en te visualiseren dat hij zijn angst voor ons zou kwijtraken, is hij nu zo ver dat hij me iedere morgen in de keuken opwacht en ’s nachts bij de hondjes in de gang slaapt. In de tuin loopt hij me overal achterna en assisteert hij me bij het tuinwerk. Hij is een van de liefste zachtste poezenkindjes die ik ken. Hij weigert ruzie te maken en zal daardoor ook nooit zijn plaatsje verdedigen. Dat is verkeerd, Pudje vertelt hem dagelijks dat hij een grote sterkte kater is en zich niet moet laten doen. Maar Tom zegt dat hij er niet over denkt andere poezen pijn te doen. Witneusje, die hier vaak komt eten en Moortje, die in het kleine huisje woont, beiden willen ze Tommeke wel wegjagen als hij in de tuin loopt. Hij vliegt dan gauw naar ons toe en Pudje en Mickje stuiven woest naar de ‘indringer’ toe. Ze kunnen wel niet veel doen vanachter het gaas van de ren, maar het is genoeg om de andere poes weg te jagen. Hoe heeft Tommeke kunnen overleven al die tijd dat hij alles alleen moest doen?
De pluisjes zijn ook dol op hem. Allemaal! Vooral Pudje die heel moeilijk is met de andere poezen, houdt echt van hem. Zie de foto’s maar. Zo schattig. Oh, wat hou ik van ze.
Laten we hopen dat September nog een hele mooie zonnige maand zal worden. Er is al genoeg regen gevallen.
Heel veel lieve spinnende groetjes van marg and cats