Birdie, het Protocol van een Flat Chested Kitten   (FCK)
door. Inge Annelies Reckeweg

Het begon allemaal op 25 januari 2004 toen Aida gedekt werd door Tiger's J.J.Amal.
Het was een korte maar zeer heftige affaire die na een halve dag moest worden afgebroken omdat Aida plotseling zeer agressief tegen Amal werd.
Maar de kortstondige relatie bleek een succesvolle want op 14 Februari  schreef ik in haar zwangerschap protocol: ik ben ervan overtuigd dat Aida zwanger is. Ze is rustig, slaapt meer en heeft meer behoefde aan knuffels. Buikje voelt ook strakker aan. Morgen wil ik beginnen met aardbeiblad te geven.

Maandag 23 februari schreef ik: het gaat prima met Aida het is aan haar te zien dat zij zwanger is. Ze eet goed en het geven van Aardbeiblad dragees is geen probleem.

Zondag 14 maart
Gisteren duidelijk leven gevoeld. Verder valt er weinig te melden.

17 Maart
Ontwormd met Drontal. Nog 2 weken te gaan.

Uit niets, van de afgelopen weken liet zich vermoeden welk drama er op ons af zou komen.

22 Maart schreef ik :
Het zijn spannende tijden. Ze is behoorlijk dik en schommelt gezellig door het huis. Haar zo te zien maakt je ongerust over de hoeveelheid kittens die zij mogelijk bij zich draagt. Vandaag Respirot en Colostrum bij Spat gehaald. Laten we hopen het niet nodig te hebben.
Ze slaapt graag bij me, liefst met mijn handen om haar buik, wat zeer vermoeiend is.
Ik  houd er rekening mee dat de kittens  wel eens eerder kunnen komen.

En gelijk had ik. Op 29 maart begon de bevalling. De zwangerschap duurde 63 dagen en ze begon om 08.15 de eerste weeën te krijgen. Om 11.46 kwam het eerste kitten van 60 gram het tweede kwam er gelijk achteraan en woog maar 55 gr. dat was even schrikken maar het kon nog erger.
Om 11.53 kwam een placenta met vruchtblaas en een dood kitten de placenta ziet bijna wit uit.
Om 11.58 een poesje 40gram.
11.59 Weer een poesje van 40 gram.
12.14 Komen er pootjes en dan een lavendel poesje 40gram
12.34  Kitten hoofd eerst, bruin 50gr.
Je merkt dat Aida vermoeid raakt maar er zitten nog steeds kittens in haar buik en dus besluit ik haar
Sabina D6  te geven een Homeopathisch middel dat de contractie van de baarmoeder stimuleert en dus de uitdrijving van kittens of nageboorte bevordert, een soort Piton dus.
13.15 Er komen weer weeën
13. 44  Nutridrops een middel om haar weer wat op krachten te laten komen.
14.04   Kitten, stuit geboorte, een kater bruin 70 gram.
14.07 Nageboorte plus darmpek.
14.38 Weer een kitten, een kater bruin 60 gram.
15.35 Weer Sabina D6 gegeven en de lichte kittens Colostrum gegeven, hebben zuigreflexen.
17.16 Aida Nutridrops gegeven en om 17.40 alle kittens een paar druppels colostrum gegeven.
18.45  Met Aida naar de Dierenarts gegaan om zeker te zijn dat zij leeg is en god zei dank dat was ze.
De foto die genomen werd, toonde het aan.
21.50 Aida eet Baby whiskas en drinkt een restje van het Colostrum waarmee de kittens elke twee uur gevoed worden.

31 Maart 
15.30  Het kitten van 40 gram is overleden en het andere kitten is stervende, het was te verwachten maar toch ben ik verdrietig.
De kittens drinken bij Aida en ik ga op de 3 uur voeding over.

1 April,  zoals ik verwachtte is het tweede kitten ook overleden en is vanmorgen het derde kitten overleden, dit is behoorlijk slikken.

Het vierde kitten een beeld schoon lavendel meisje is ook in de problemen en al doe ik nog zo mijn best ik weet eigenlijk zeker dat ik ook haar zal verliezen, zij heeft problemen met haar darmen. Maar ik blijf hopen en me inzetten, misschien wendt het lot zich ten gunste.

2 April
Ik verlies de strijd. De kleine lavendel gaat verder achteruit maar de andere 4 doen het geweldig.
Het zijn 2 Havana's Mandarin en 1 Chocolate silver tabby  poesje en een chocolate tabby katerje bijden Mandarins.Met Aida gaat het goed en ze is een geweldige moeder.
De grote tabby kater is 100gr gegroeid. Hij was bij de geboorte 70 gram.
De kleine lavendel poesje krijgt vaker een bijvoeding omdat zij minder dan de andere drinkt, zij krijgen als ondersteuning om de 6 uur een voeding. De kleine krijgt elke 2 uur een voeding aangeboden.

5 April  Ik vecht nog steeds om de kleine lavendel  maar het gaat niet goed met dit nest. Tot overmaat van ramp blijkt de grote tabby kater een platte borstkast te ontwikkelen en weigert de aangeboden voeding en is ook bijna niet aangekomen. De oogjes zijn open van alle kittens

6 April de kleine meid is niet meer.

8 April  .23.28
Er valt weinig te melden de grote jongen heeft problemen met aankomen zins hij problemen heeft met zijn borstkast.
De andere twee zijn gegroeid maar sinds een paar dagen geen tien gram meer. De kleine zilveren meid deed het vandaag het beste, zij is 19 gram gegroeid, ik heb haar twee keer op de weegschaal gezet. Ik kon het gewoon niet geloven.

Donderdag 15 april
Het gaat niet goed. Afgelopen dinsdag contact gehad met Vera Vogel Dierenarts bij Dierenkliniek Jan Glas en telefonisch het over de kleine jongen gehad. Want het gaat gewoon slecht met hem.
Vera vertelde van een eventuele operatie om de borstkast te corrigeren wat voor mij niet nieuw was, daar ik een Video Opname in mijn bezit had welke een dergelijke operatie toonde. Deze opname werd uitgezonden door de BBC in het programma Animal Hospital en opgenomen door vrienden die de BBC konden ontvangen.
Ik weet nog dat ik dacht bij het zien van de beelden " moet dat nou" maar op het moment dat je er zelf voor staat zijn je grenzen verlegd. Ik vertelde aan Vera dat ik van het bestaan van een dergelijke operatie wist en dat ik er beelden van had Ik vroeg haar of zij er eventueel in geinteresseerd was, en dat was zij. Zij zou zelf de bijpassende papieren op zoeken en zich erin verdiepen, want zij had een dergelijke operatie in haar 11 jarige praktijk nog niet eerder uitgevoerd. Dus haar gisteren de Videoband gebracht.
Morgenmiddag gaan we met de kleine jongen naar haar toe en dan wordt er een foto gemaakt en bekeken wat de mogelijkheden zijn. De vooruitzichten zijn niet zo best het wordt inslapen of opereren, andere alternatieven zijn er niet. Zo gaat het gewoon niet verder, hij wordt met de hand gevoed wat redelijk gaat en hij is ook weer wat gegroeid, maar zijn ademhaling gaat zeer moeilijk hij snakt gewoon naar adem. Bij het voeden is het eerst een snak naar adem, slikken, snakken naar adem, slikken, snakken naar adem, slikken enz. enz. enz.
Hoe ziet een FCK kitten eruit zult u zich afvragen, wel het beste en simpelste is je voor te stellen hoe het eruit zou  zien als je op een kitten zou gaan zitten of erger nog staan. Plat dus. Eigenlijk als een schilpad, je denkt ook aanvankelijk er is een ongeluk gebeurd de moeder is erop gesprongen of iemand anders heeft niet opgelet en durft het niet te zeggen, maar niet in dit geval, ik kan u verzekeren dat als een moeder op haar kitten springt en de ruggengraat wordt geplet, dan ziet het er anders uit en krijgt het kitten binnen de kortste keren uitval verschijnselen, met anderen worden het kitten vertoond verlamming verschijnselen. Ik weet waarover ik praat want ook een dergelijk drama is mij niet bespaard gebleven, maar dat is weer een ander verhaal. Terug naar Birdie. Bij een FCK kitten is de borstkast samen gedrukt en is het kitten alwaar plat.
Men kan zich voorstellen dat de organen hierdoor, omdat er geen ruimte is, in de knel komen te zitten. Het maagje kan niet uitzetten om voeding op te nemen maar de longen hebben geen ruimte om zich goed te ontplooien en ook het hart heeft weinig ruimte om goed te functioneren. Maar ik kan met absolute zekerheid zeggen dat in dit geval er zich bij deze kitten geen ongeluk heeft voorgedaan. Om de een of andere reden heeft de borstkast een andere vorm aangenomen en is er bij de geboorte ook geen enkele afwijking te vinden geweest. Ook voor de wetenschap is dit fenomeen nog een raadsel.
De andere kittens in dit nest groeien wel, maar ook niet om over naar huis te schrijven en ik ga ze een ondersteunende voeding geven. We moeten afwachten.
Je wordt verdrietig van dit nest.
De twee havanna jongens komen zo'n beetje gelijk aan, en zien er ook bijna identiek uit zodat het natte vinger werk is met wegen maar daar ze bijna gelijk aankomen maak ik me niet al te veel zorgen.

Vrijdag 16 april
De dag waar het op aan komt! Ik ben nerveus, maar ook zeker van mijn besluit, het wordt opereren of inslapen. Op weg naar de kliniek passeren we een beelden tuin en in een flits schiet het door me heen,
straks hier stoppen en een beeld uit zoeken voor de kleine zijn........... Mijn man en ik zijn stil en een ieder is met zijn eigen gedachten bezig. Ik aai de kleine en slik........
Vera onderzoekt de kleine en er wordt een foto gemaakt. Hier blijkt duidelijk hoe ernstig de zaak is en dat er maar zeer weinig ruimte over is. Maar er is ruimte, ruimte genoeg om Vera Vogel de mogelijkheid te bieden te opereren. Weer worden we op alle gevaren gewezen. De kans om het hartje te raken bij het naar binnen brengen van de naald, de mogelijkheid van infectie er moet door de borstkast gestoken worden en door het borstvlies en tevens niet te onderschatten risico van de narcose bij een diertje van 160gram en dan het fijt dat Vera Vogel nog nooit een dergelijke operatie heeft uitgevoerd.  Telkens weer worden wij erop gewezen en dan werd aan ons de keuze gelaten. Maar zo kon het ook niet verder en ik zei tegen de dierenarts: niet aan ons is de keuze de vraag is durf je het of durf je het niet, durf je het niet dan is het ook goed, maar dan moet de kleine nu  inslapen. Durf je het wel en de kleine overlijdt dan heb je misschien zoveel ervaring opgedaan dat als het  zich ooit weer zou voorkomen bij een of ander kitten, dat die het wel redt. Dus de keuze is niet echt aan ons het is eerder durf je het of durf je het niet, anders is het alternatief dat de kleine nu inslaapt. We hebben niets te verliezen eigenlijk alleen te winnen.
Dat gaf de doorslag en alles werd vliegensvlug in orde gebracht voor de operatie. De kleine jongen was nuchter genoeg en werd naar de operatiekamer gebracht. Daar werd zijn borstje geschoren en was mijn man  een voorwerp aan het zoeken dat dienst kon doen als vorm voor het gipsen korset waar de kleine in zou komen. Een spuitbus was groot genoeg en daaromheen werd een gipsen verband aangebracht die nadat hij was uitgehard van de spuitbus werd gehaald. Het korset was klaar. Het narcose apparaat werd aangezet en er werd nog een scanner binnen gebracht in de hoop dat men daar misschien iets zou kunnen zien van hart of longen en iets van de ingebrachte naald. Terwijl de kleine aan het kleinste narcosekapje werd gelegd, waar hij geheel in verdween, toen de narcose werd ingeleid besefte men hoe bizar alles is, die ongelofelijke grote apparaten, de tafel waarop de kleine ligt met zijn 160gram, de dokter, de narcotiseur, de assistente, mijn man en ik.
Het was bijna onwezenlijk of zoals de narcotiseur zei: "100.000 kilo apparatuur voor een handje vol kat".
Toen de kleine onder narcose was, werd hij op het plaatje van de scan gelegd en zou de operatie beginnen maar dat was een mis rekening. De kleine kwam bij en lag te klappertanden op de ijskoude plaat en was niet meer onder narcose te krijgen als maar meer en meer gas werd toegediend en ik dacht, sterft hij niet aan de operatie, dan wel aan de narcose en voorzichtig stelde ik voor hem in mijn handen te nemen en hem te verwarmen. En dat werkte, hij was zo vertrokken en kon er ook wat gas terug genomen worden. De operatie kon beginnen. Voorzichtig werd er een kromme naald in de borstkast gestoken en hielden we allen onze adem in. Er werd een hechtdraad onder het borstbeen door naar de andere kant gebracht. Dit werd nog driemaal achter elkaar  herhaald. Het is blind werken voor een dierenarts, zuiver een kwestie van gevoel, hoe diep tussen de ribben steken, steeds weer de vraag hoe doet hij het, ademt hij nog? . Omdat ik hem in mijn handen had kon ik heel goed voelen hoe de kleine het deed want ergens onder het groene doek lag de kleine wurm en alleen de kale operatie vlak was te zien. Op een gegeven ogenblik wou de narcotiseur mij geruststellen en begon een lofzang op het narcoseapparaat af te steken. Nu kan ik veel hebben en ik  wilde haar ook niet ontmoedigen, maar op een gegeven ogenblik werd het me teveel en kon ik het niet laten te zeggen: "Ik zal maar niet vertellen van wie hij een kleinkind is". "Oh Oh" zei Vera, twee weken eerder was de kleine zijn Oma bij het schoonmaken van de tanden aan hetzelfde apparaat overleden. Hierna was het stil.
Nu waren er 4  hechtdraden aangebracht en de kleine leefde nog steeds. Nu werd het gipsen korset aan gebracht en daar deden zich de volgende problemen voor, de draden moesten door het korset gestoken worden. Stel u voor u neemt een WC rol en daar brengt u aan weerskanten 4 draden door. Dat gaat best met een lege rol maar nu met een kitten erin. Mijn man kwam op het idee om een dikke naald er doorheen te steken en Vera zou daar de draad in steken en dan zou mijn man de draad naar boven trekken. Na enkele mislukte pogingen, is dat uiteindelijk gelukt en kwam de volgende vraag hoe strak kon en moest, maar mocht je trekken. De Videoband gaf daarover geen uitkomst en daar kwam bij dat het daar om een 3 weken oud kitten ging en dan nog van het huis en tuin type en niet zo'n fragiel dingetje waar wij het mee moesten doen. Dus ook hier was het weer zuiver een kwestie van gevoel.
Maar het ging perfect en de kleine kwam tot ieders opluchting bij. Er werd antibiotica gespoten en pijnstillers. Die kregen we ook mee voor de eerste tijd. Gelukkig is het injecteren van dieren mij jaren geleden geleerd door een dierenarts en is het geen probleem al moet ik eerlijk zeggen als ik me er aan kan onttrekken,  ik het niet zal laten en moet mijn man ervoor opdraaien.
We gingen naar huis, wetende dat de komende 24 uur voor het kitten kritiek zou zijn.  Maar toen de kleine me onderweg stevig in mijn vinger beet en ik gelukzalig uit riep: "Oh Johan Hij Bijt Me"; had ik het gevoel die red het wel, en ik was nog nooit zo gelukkig geweest om gebeten te worden.
We waren blij dat hij de operatie doorstaan had en wat de toekomst zou brengen, ach dat zien we dan wel weer.
Thuis gekomen deed ik de kleine in de verwarmde couveuse en ging ik eerst een kopje koffie drinken.
Maar toen ik later terug kwam kreeg ik de schrik van mijn leven. De couveuse was leeg. IK stond versteend en met angst wat voor beeld mij geboden zou worden bukte ik me en keek in het nest. En daar lag mams met de kleine naast zich, poot over hem heen en een blik in haar ogen, "Hij Is Van Mij  En Jij Blijft Ervan Af".

17 April
Het was gisteren al gezegd, toen het kitten bij was gekomen, als hij het redt dan zou hij Birdie gaan heten want omdat hij een jongen was, was Vera uitgesloten, daarom werd de achternaam 'Vogel' gebruikt. Birdie was dus de eerste 24 uur goed door gekomen. Hij ademde beduidend beter en huilde bijna niet, alleen met oppakken. Hij heeft weer goede zuigreflexen en eet beter. Hij ligt niet apart van zijn moeder die hem wast en verzorgd net als de anderen en die niet aan het gipsen korset zit te peuteren.

18 April
 De kleine ligt graag te slapen met zijn hoofd op zijn broers of zus. Hij zuigt weer bij zijn moeder maar krijgt nog wat ondersteunende bijvoeding. Hij weegt nu 227 gram
Hij krijgt vandaag zijn  laatste antibiotica spuit.

20 April
Er is besloten na overleg met Vera, Birdie elke dag  wat pijnstillers te spuiten en nog een kuur antibiotica voor alle zekerheid.
Gisteren was Birdie maar 1 gram gegroeid maar nadat we pijnstillers hadden gespoten, zijn de zuigreflexen weer verbeterd en woog hij vandaag 255gram. Birdie krijgt om de 4uur een bijvoeding.

Maandag 26 april  00.06:02 uur.
De tweede antibiotica kuur is nu ook achter de rug en nu maar hopen dat alles goed gaat.
Afgelopen vrijdag hebben we gevierd dat het een week na de operatie was. En hoewel ik weet, en ook elke dag bang ben dat er iets mis gaat, is deze week toch een mijlpaal. We hebben een doos met snoepjes naar Vera gebracht die er erg blij mee was, maar ook zei dat we er nog niet zijn. Ik gaf als antwoord erop, dat ik me ervan bewust was anders had zij een taart gehad.
De kittens beginnen te spelen en daar heeft Birdie het moeilijk mee. Wel poetst hij zijn pootjes.

26 April  23.50:00 uur
Vandaag is Birdie weer gespoten met pijnstillers en is hij en de rest van de kittens zijn voor de eerste maal ontwormt.
Birdie was weer wat gezakt in gewicht, dit kan zijn omdat er gisteren geen pijnstiller is gespoten of omdat hij ontwormd moest worden. De tanden zijn bij de kittens ook doorgekomen je kunt ze zien en voelen.
De kittens zijn 4 weken oud toch wel een mijlpaal in dit nest.

29 April
Bloed gevonden in het nest!

3 Mei
Laatste nieuws is niet zo goed. Birdie heeft afgelopen zondag zijn korset verloren. De hechtingen hebben dwars door het borstbeen gesneden. Je moet er niet teveel over na denken want dan word je er helemaal beroerd van.  Vera wou hem de volgende dag opereren maar op dodenherdenking vond ik toch een bizar idee. Dus wordt het donderdag 6 mei, Zo kunnen de wonden ook even tot rust komen.

6 Mei
Vera Vogel had een nieuw korset voor Birdie al klaar liggen en daar waar de hechtdraden door het korset heen moesten komen waren al dikke naalden doorheen gestoken, het geheel deed mij denken aan een binnenste buiten gedraaide walvis, maar ik besefte tegelijk dat het nergens op sloeg. Het zullen wel de zenuwen geweest zijn. Vera constateerde wel, toen Birdie weer onder narcose was, dat er een verbetering was opgetreden maar bij lange na niet genoeg. Even die gedachte "Laten we tevreden zijn en stoppen " maar wie A zegt moet ook B zeggen en anders hadden we er niet aan moeten beginnen.
Omdat bij de eerste operatie Birdie door de kou zo moeilijk onder narcose kon worden gebracht had ik een verwarmings  kussen van de firma Spat mee gebracht dat geheel met kunststof is bekleed zodat de kleine tijdens de operatie warm zou liggen maar ook de dierenarts had na gedacht en werden kruiken bij hem gelegd. Ook nu was de spanning te snijden toen de eerste naald in de borstkas en door het borstvlies werd gestoken en de vraag hing weer in de lucht "raken we het hartje of gaat het goed" maar het ging weer goed tot de laatste hechtdraad waarop Vera riep " Oh ik heb geloof ik de lever aangeprikt". Ons hart stond op dat moment even stil vooral toen hij spontaan begon te bloeden. Maar verzekerde Vera ons het zou goed komen.
Op zo'n moment geloof je graag alles, maar  het kwam inderdaad goed. Deze keer had Vera zeer lange hechtdraden gebruikt die eerst door de gaatjes van het nieuwe gipsen korset werden getrokken1, om daarna de kleine in zijn harnas te schuiven. En  weer werd alles voorzichtig aangetrokken, vast gezet, en om te voorkomen dat er aan de draden of knopen geknaagd zou worden, alles met Leukoplast verbonden. De kleine werd uit de narcose gehaald en ik verzuchte: "Dit is mijn mooiste verjaardag cadeau". Want het was vandaag mijn verjaardag Ook nu weer werden er pijnstillers en antibiotica gespoten en kregen we het nodige mee.

9 Mei
Birdie krijgt nu elke dag pijnstillers en om de dag Antibiotica, ook nu is er weer een duidelijke verbetering in zijn toestand waar te nemen. De ademhaling is duidelijk verbeterd en ook zijn voedingsgedrag. De  uit Zoetermeer toe gesnelde Poezen Fee en dierbare vriendin  had voor Birdie tartaar mee gebracht maar dat weigerde hij. Hij wordt met een spuitje gevoed. Hij krijgt om hem op krachten te brengen, hij wil geen blik eten,  Kitty Klop, een mengsel van mayonaise, yoghurt, geconcentreerde melk en gelatine, een recept van een andere poezenvriendin die erbij zweert. Hij eet het wel, maar of hij het lekker vindt. ik betwijfel het.
Maar hij groeit en vandaag zelfs 20 gram. Ik heb ook gezien dat hij weer bij zijn moeder zuigt.
De Poezen Fee maakt Video opnamen van Birdie en de rest van de Familie en we staan er versteld van hoe goed de kleine zich aan de vernieuwde situatie aan past. En hoewel hij 40 gram extra gewicht met zich mee moet slepen speelt hij en probeert hij te klimmen en hard te lopen. Ook nu weer is er niemand die zich er iets van aantrekt dat hij iets vreemds om zich heen heeft. Zijn moeder wast hem op alle plekken die uit het korset steken zonder aan het korset te plukken of te proberen het te verwijderen.
De broertjes hebben nog al de neiging ruw met Birdie om te springen en als zij ergens bij willen Birdie zijn korset als opstapje te gebruiken. Maar Birdie laat zich niet onbetuigd en werpt zijn hele gewicht in de strijd en weet hij zijn broertjes te vloeren.

19 Mei
De kittens eten blik, gaan op de bak en maken me ‘s morgens wakker. Ze maken misbruik van het feit dat Birdie moeite heeft zich bewegen.
Birdie doet het redelijk goed in zijn tweede korset maar wil niet zelfstandig eten dit deed me besluiten om met Vera te gaan praten vooral ook omdat ik een abces aan Birdie zijn linker elleboog ontdekte.
Er werd een drain geplaatst en we namen twee blikjes dieet voer mee dat een uitkomst bleek te zijn. Dat was vrijdag, maar zaterdag was de drain er weer uit. Zondags merkte ik dat hij niet meer goed aan kwam en ook beduidend rustiger werd en wat alarmerender was er zat bloed aan de voorkant van zijn korset. Terug naar Vera die constateerde dat het niet om een gescheurde hechting ging maar om schuurplekken. Er werd een zacht verband via de rug naar de onderkant gebracht, om de druk wat te verminderen, en er werd wondzalf op de schuurplekken gespoten. Het abces werd weer uitgedrukt en gespoeld en er werd een nieuwe drain aangebracht welke met 4 hechtingen werd vast gezet.
Thuis gekomen viel hij gelijk op het eten aan en dat is hij blijven doen. Vanaf die tijd is Birdie zelfstandig blijven eten.  Om de dag gaan wij terug naar Vera en wordt het verband gewisseld.

Omdat er steeds meer vragen rijzen, zowel bij Vera als bij mij, schreef ik in wanhoop naar Felissana, in de hoop antwoorden te krijgen op vragen als: "Hoelang moet Birdie in het korset blijven,  waarom snijden de hechtdraden door het borstbeen en waarom krijgt hij abcessen". De Poezen Fee is in de tussen tijd bezig geweest om kontact te krijgen met de dierenarts in Engeland die de operatie uitvoerde bij Aninimal Hospital. Maar de BBC kon geen informatie geven en de uitzending was gestopt. Maar ze ging dapper door en wist uiteindelijk de kliniek te vinden waar de opnamen waren gemaakt en dankzij een foto van Birdie is het toch gelukt om het adres te vinden waar de dokter nu werkt. Dit is aan Vera doorgegeven en zij was er erg blij mee.
In de tussentijd kreeg ik een brief van Felissana, die schreef mij mijn brief door te hebben gemaild naar hun dierenarts. Welke mij op 28-05-2004 een antwoord mailde.
Hierin legde hij de hele problematiek van een FCK kitten uit en schreef:
"In uw geval lijkt het korset verbetering te geven, en daarom zou ik dit voor de aangegeven tijd laten zitten en dan evalueren hoe de behandeling het beste voortgezet kan worden. De persoon die over de korset methode  gepubliceerd heeft. Dr Theresa Fossum, adviseert om het korset 10-21 dagen te laten zitten en dan te verwijderen. Goede 'padding' op drukplekken is essentieel om schuurplekken en abcesvorming te voorkomen".
( een uitgebreid verslag  over FCK kitten Birdie zal eerdaags in de nieuws brief van Felissana komen te staan)

Vera en ik waren blij en Birdie kreeg al gauw de bijnaam bij de dierenarts Ridder Birdie omdat hij elke keer zo dapper de verbanden liet verwisselen. En ja, Hij was een Ridder in een harnas. Slechts een keer keek hij de dierenarts aan met een blik van: "Wacht maar tot ik groter ben", Slechts eenmaal heeft hij haar gebeten.
En dat deed haar net zo blij uitroepen, net als ik toen; "Hij Heeft me gebeten, ik heb het echt gevoeld".
En daarna bood zij haar verontschuldig aan Birdie aan.

Het contact met Felissana bleef en mailde ik om de tijd de vorderingen van Birdie.

Op16 juni mailde ik:
Hier de laatste stand van zaken van onze ridder Birdie.
Vandaag een week geleden is Birdie een nieuw harnas aangelegd omdat hij uit zijn andere gegroeid was. Deze keer kon alles zonder narcose gedaan worden, heeft hij zich als een held gedragen en lag hij  dood stil tijdens het maken van een foto. De foto gaf een zeerduidelijke verbetering van het borstbeen aan, het ligt in een rechte lijn zoals het hoort, je zou er een liniaal langs kunnen leggen. Wel bleek dat er weer twee hechtingen dwars doorheen gesneden waren en het oude, en nu ook het nieuwe harnas, nog met twee hechtingen vast zat. Het oude harnas is verwijderd door om de hechtingen heen te knippen en het nieuwe harnas eraan te bevestigen wat niet geheel makkelijk was, omdat het gips niet goed wou hechten op het nog oude gips waar omheen het oude geplakte leukoplast zat welke de hechtknopen moesten beveiligen en dus niet verwijdert  kon worden omdat dan misschien de hechtknopen zouden kunnen beschadigen. Het nieuwe harnas is gelijk gewatteerd om druk en schuurplekken te voorkomen en het is langer dan de twee gipsen harnasjes van voorheen. Zijn lopen is hierdoor niet meer dan dat van een hagedis, maar is wel moeilijker daar het geheel zwaarder is geworden. We hopen dat de spieren in zijn achterpoten sterker worden en het geheel beter kunnen dragen. Zo niet dan zouden we het nog een keer moeten veranderen daar ook de dierenarts niet geheel tevreden is. Overdag krijgt men medelijden met hem maar 's nachts, als hij begint te spelen is men verbijsterd hoe behendig hij ermee is en zijn gehele gewicht in de strijd werpt om van zijn broertjes en zuster te winnen.
Mijn dierenarts en ik zijn gelukkig met uw reactie en advies maar volgen voorlopig de gang van zaken zoals die in Engeland is uitgevoerd en op de Videoband staat. Hierbij gaat het om een kitten net zo ernstig als Birdie maar die is als 3 weken oud als het eerste harnas wordt geplaatst. Na 4 weken blijkt het kitten eruit gegroeid en wordt er een foto gemaakt welke dezelfde geweldige verbetering laat zien als bij Birdie en krijgt het kitten een nieuw harnas. Dan wordt de vraag gesteld hoelang moet het kitten er eventueel nog mee lopen als het antwoord is 2 tot 3 maanden. De 10 tot 21 dagen welke uw dierenarts schrijft, en dan evalueren, vonden we toch iets te kort en deed ons toch liever besluiten om nog even vol te houden om een eventuele terugval te voorkomen. Het kitten weet zich geweldig aan te passen en het eerste wat de dierenarts opviel, als zij de kleine in zijn eigen omgeving en tussen zijn nestgenoten zag, was dat hij niet veel kleiner is dan de rest. Wel geloof ik een stuk wereldwijze maar dat zal wel eigenaresliefde zijn en geld niet als een objectief oordeel.
Wat wel is, is zijn verbijsterende volharding als hij zijn zinnen op iets gezet heeft: Het Moet En Het Zal. Ik weet dat hij overal opklimt en er vanaf kan, dat hij op de bak kan en er ook weer vanaf maar als ik in het gezichtveld ben dan mauwt hij en wenst getild en gedragen te worden. Gemak dient mens en dier en geef hem eens ongelijk.
Mijn vriendin heeft hem weer afgelopen zondag gefilmd.
Op dit moment wachten we af hoe dit harnas zich gaat houden en houden we er rekening mee dat de hechtdraden het geen maanden zullen uithouden. We hopen ook dat het niet nog een keer nodig mocht zijn. Birdie is nu al twee weken zonder antibiotica en pijnstillers, zijn voorpootje welke aan beide zijden van zijn linker elleboog een abces had en waarin een drain zat, is schitterend genezen, de schuurplekken op zijn borst ook en zit hij vol levenswil.

Met vriendelijke groeten..................

Maar op 21 juni gebeurde dat wat ik al een tijdje vreesde.  Birdie is letterlijk en figuurlijk uit zijn harnas gestapt. Gisteren ochtend nog hing hij aan zijn voorpootjes aan de zijkant van mijn bureau en kon ik nog net voorkomen dat hij naar beneden zou vallen. Ik dacht nog: zo, meteen glijdt zijn harnas naar beneden. Vannacht waren ze weer als wilden op mijn bed aan het vechten en stond hij fier recht op zijn 4 pootjes dat mijn mond open viel en ik dacht: "Gut wat is hij groot", als hij even later op mijn bureau zit te loeren op de bewegende staart van een ander kitten toen gebeurde het: hij zette zich in beweging en liep zo uit het harnas, je staat dan wel raar te kijken dat kan ik wel vertellen.
Hij vergat wat hij van plan was en gaf zich over aan een geweldige poets, krap en trek beurt, wat begrijpelijk is. Je had de indruk dat hij, als hij een mens was geweest, die 14 dagen in het oerwoud had doorgebracht zonder zich te kunnen wassen, de wens heeft, zo gauw hij thuis komt, in een heet ligbad te gaan liggen om er zeker de eerste uren niet meer uit te komen.
Het vervelende was dat hij blijkbaar voor andere katten een geur droeg die tot ernstige agressie ging lijden.
Sarottie, Birdie zijn broer, werd volkomen gek en begon hem aan te vallen en te bijten en dat had niets meer met spelen te maken. Het was pure agressie en het was moeilijk hem van Birdie af te krijgen omdat hij  hem gelijk weer aan ging vallen en hem bij zijn keel greep. Herhaalde malen duwde ik hem weg, zette hem van het bed af maar niets hielp en het werd uiteindelijk nog erger toen Choco Prins erbij kwam en het uit de hand dreigde te gaan lopen toen ook Paijou de achterpoot van Birdie greep. Ik zag geen andere uitweg dan om Sarottie een oplawaai te verkopen en samen met  Choco Prins  en  Paijou in de gang te zetten. De meisjes reageerden minder agressief, eerder angstig voor de geur die Birdie verspreide.
Het was inmiddels 4 uur in de nacht en durfde ik niet naar bed te gaan. Birdie bleef maar aan zijn vacht trekken en op zijn borst waar de hechtingen hadden gezeten. Ik begon echt bang te worden dat hij misschien iets kapot zou trekken want je kreeg geen kans om het goed te bekijken, wilde je er aankomen dan gromde hij en sloeg met al zijn pootjes om zich heen om dan nog harder aan zijn vacht te trekken. Ik pakte hem op en bracht hem naar de keuken en maakte daar een sopje van BIOTEX en daarmee heb ik hem gewassen en later na gespoeld met schoon water en met een handdoek goed droog gewreven.
Zijn agressie was weg, hij mauwde nu alleen nog maar. Nadat ik hem goed gedroogd had gingen we terug naar de slaapkamer waar de anderen hem met dikke staartjes zaten op  te wachten. Tegen 5 uur in de ochtend waren de gemoederen zover bedaard dat ik het licht uit durfde te doen. Birdie ging onder mijn kin dicht tegen me aan liggen om daar zijn vacht verder te verzorgen. Ik moet toen inslaap zijn gevallen want om 7uur schrok ik wakker. En toen lagen ze allemaal op het bureau te slapen inclusief mams en Birdie.
De rest van de dag was alles weer normaal en kon ik me weer verbazen over het ongelooflijke aanpassing vermogen van de kleine knul. Hij holt en loopt, klimt en springt alsof hij nooit  in een harnas heeft gezeten.

17 September
Dit is het verhaal van Ridder Birdie een FCK kitten die aanvankelijk weinig overleving kans had maar die, dank zei de inzet van DR Vera Vogel en zoveel anderen de kans kreeg om te leven.
Met dit verhaal wil ik een ieder een riem onder het hart steken die voor hetzelfde dilemma staat als wij toentertijd. Tegen dierenartsen wil ik zeggen: "Geef niet te gouw op maar geeft het kitten een kans.

Mocht U na het lezen van dit verhaal nog vragen hebben,of steun nodig hebben omdat U op dit moment met het zelfde probleem zitten,

 zo kunt U mij altijd Mailen. Mijn e-mail adress is
Inge.myleifo@wanadoo.nl