Poekie’s verhaal.
 
Hoe komt zo’n lieve, mooie kater als Poekie in Asiel Louterbloemen te Dordrecht terecht? Wel, hij werd gedumpt door zijn eigenaar die hem niet meer wilde. De haarbal gooide hem zonder pardon zijn huis uit. Wanhopig dwaalde Poekie rond, zich afvragend wat hij in hemelsnaam misdaan had. O.K, zijn baas wás een haarbal maar poezen zijn trouw en haten veranderingen.
Poekie zwierf een tijd rond, zoekend naar eten en een schuilplaats, naar een beetje liefde. Hij  belandde zo in een tuin in Dordrecht. De mensen die daar woonden belden het asiel en zij kwamen hem direct halen. Vijf lange maanden heeft hij daar gezeten. Het probleem was dat  hij wel eens wilde uithalen. Maar dat was begrijpelijk want hij had een bobbel onder zijn buikje en die deed enorm pijn als iemand hem daar aanraakte. En ja, met alles wat hij had meegemaakt verdedigde hij zich dan instinctief.
Met de tijd werd Poekie rustiger, hij voelde dat het goed zou komen. Op een avond kwamen Hennie en haar zoon Jan kijken of er een lief katje voor Hennie in het asiel zat. Ze hadden een paar mooie poesjes op de site van Louterbloemen gezien, waaronder Poekie. Eigenlijk waren ze toen al verliefd op hem. Toen ze hem zagen was de keuze gauw gemaakt. Leuk, want ik had hem ook gekozen. Wat een lief gezichtje en zulke prachtige ogen! Bovendien leek hij heel erg op Mausie, de vorige Poes van Hennie die  haar schoonouders geadopteerd hadden en die later bij haar was komen wonen. Ze miste haar zo.  Een vriendin uit België had gezien hoe het kitten uit een autoraam gesmeten werd, op een drukke hoofdweg. Ze  kon het redden en via mij kwam ze bij Jan en Corrie. 
Blij reden ze met Poekie naar huis. Toen Hennie het deurtje van de bench opendeed, stapte hij al meteen nieusgierig door de living. Alsof hij er altijd geweest was. Na alles verkend te hebben, sprong hij naast Hennie op de bank. Heel relaxed lag hij daar te spinnen. Genietend van de knuffels en liefde die hij kreeg. Hij was thuis! Hij kon het nauwelijks geloven. Wat was hij gelukkig! Geen moment was hij  bang of  zenuwachtig.

De volgende dag was hij al helemaal gewend.  Hennie en Jan waren ook  zo blij met hem. Poekie is een droomkater. Hij is al 11 jaar maar speelt als een kitten. Een echte kapoen is hij, hij stuift door de kamer en na een paar weken ook in de tuin. Maakt de gekste bokkensprongen, puur van vreugde. Hennie en Jan  hadden geen lievere kater kunnen vinden.

Het was  18 oktober. ’s Morgens vroeg voor acht uur zette Hennie de vuilbak op straat. Poekie vloog mee de deur uit. Eigenlijk mocht dat niet want de drukke voorstraat ligt daar. Maar zo vroeg waren er nauwelijks auto’s. Maar ja, eentje is genoeg om  heel veel verdriet en pijn te veroorzaken. Poekie rende spelend naar de overkant. Hennie riep hem en liep terug naar huis. Poekie zag dat en rende de weg over. Hennie hoorde een doffe klap, een auto die plankgas gaf… Ze schrok enorm. ‘Poekie! Oh nee….’ Dacht ze. Toen ze hem riep was er geen auto. Die moet zo hard gereden hebben! De lafaard pleegde vluchtmisdrijf.

Hennie zag Poekie wegvluchten naar de tuin van de buren. ‘Hij leeft nog’, dacht ze blij. Maar  hij was onvindbaar. De  hele dag liep Hennie te zoeken. Wanhopig roepend… Die avond stond hij ineens voor de deur, een van zijn achterpootjes achter hem aanslepend. Maar hij liep en probeerde op de bank te springen. Hij had duidelijk heel veel pijn.

De buurman wilde Poekie en Hennie direct naar het Evidentia Dierenziekenhuis in Barendrecht rijden. Ze waren gelukkig nog open. Wonder boven wonder had Poekie geen inwendige kneuzingen verder, alleen zijn heup die uit de kom geschoten was. Vermoedelijk werd hij nipt geraakt door die auto en zal hij weggesmeten zijn door de klap.

Niet opereren was geen optie. Hij had zoveel pijn en de kom zou er steeds weer uitschieten, met alle gevaren van dien. Op de onderzoekstafel spinde hij! De dokter kon zijn longen en hartje niet beluisteren door het lawaai. Dapper ventje! Zo lief, al was het vooral ook door de pijn natuurlijk. Spinnen doet de pijn verminderen en geeft  rust.

Natuurlijk wilde Hennie de operatie laten doen, alleen gaat dat 2000 euro kosten en dat is een heleboel geld als je maar een klein pensioentje hebt. 

 

Ik besloot een crowfunding voor Poekie op te zetten. Maar  hoe? Mijn lieve vriend Raf van Kattenadvies België wilde dat voor me doen. We zijn hem zo dankbaar.

Wat zou het heerlijk zijn als jullie zouden willen meehelpen Poekie te redden.

Dit is de link hoe je dat kan doen: https://www.whydonate.nl/fundraising/Poekie/nl/
Links onderop op deze site zie je een Facebook teken. Als je daarop klink kom je op: Red Poekie. Daar zal ik de updates opzetten en foto’s van ons dappere ventje.

Woensdag 20-10 is hij geopereerd. Alles is  goed gegaan. God zij dank. Wat zijn we blij! Hij heeft dus een heupoperatie ondergaan. Zijn heup was uit kom. De dierenarts, Dr Walschot heeft de kop verwijderd en de botranden goed afgevlakt. Poekie krijgt Metacam. Hij mag rondlopen maar zeker niet springen. ’s Avonds mocht hij al naar huis. Hij was nog heel duf en had duidelijk pijn, maar oh, hij begon direct te spinnen toen hij weer bij Hennie was, in zijn heerlijke thuis.

Voorlopig moet hij in de gang en een soort kamertje blijven waar hij nergens op kan springen. De dokter zei dat hij wel wat moest bewegen maar heel voorzichtig en ja, springen was natuurlijk verboden.

Zo zo veel dank bij voorbaat voor de steun, namens Hennie en Poekie en mezelf.

Zouden jullie dit zoveel mogelijk willen verspeiden op site, Facebook en die andere media? Dat zou geweldig zijn. Hoe meer mensen het lezen….  Bovendien is het ook weer een bewijs hoe gevaarlijk het is, als poezen loslopen.
Heel veel lieve spinnende groetjes van de Rietkatjes, Pluisjes, Balouke and Marg