2008 SEPTEMBER – CATS CONFIDENTIAL

Gebed Van Een Katje In De Dodencel.

Lieve God, ik zit hier nu al geruime tijd in deze klein kooi in het asiel en ik heb het gevoel dat ik hier niet veel langer meer zal vertoeven. Neen, ik zal niet geadopteerd worden. Ik ben gezond, maar ik ben reeds een oudere kat, en de mensen adopteren veel liever schattige kittens.

Ik heb ooit éénmaal kittens gehad. De mensen met wie ik leefde wilden dit graag voor hun kinderen. Maar na een tijdje waren de kinderen niet meer geïnteresseerd in ons. Wij waren een last voor hen. En zo werd ik en mijn kittens naar dit asiel gebracht.

Ik ben dankbaar, God, dat al mijn kittens geadopteerd zijn en ik hoop dat zij allemaal een goed leven hebben en in huizen wonen waar men van hen houdt. Maar niemand schijnt een oudere kat zoals mij te willen. Ik heb gemerkt dat andere oudere katten uit hun kooien gehaald worden en dat zij nooit terug gebracht worden. En daarom ben zeker dat ik ook één van de dagen zal sterven. Katten weten en voelen deze dingen.

Ik ben niet bang om te sterven, God, omdat ik weet dat U voor mij zal zorgen. Maar ik ben droevig dat ik niet langer zal kunnen genieten van het fantastische geschenk dat het leven is en dat ik de kans niet zal krijgen om een mensen familie te hebben waarvan ik kan houden en die ook van mij zou kunnen houden.

Het lijkt zo’n verspilling, God. En ik bid dat U iets zult doen zodat andere oudere katten niet zullen eindigen zoals ik.

Maar in ieder geval dank ik U, God, voor het leven dat U mij gaf. En zorg alstublieft heel goed voor mijn kittens.

Het kattengesprek van Smokey en Timothy.

Leren Over De Herfst, Het Mooiste Seizoen.

Het had alle dagen geregend, water dat vermoedelijk overgebleven was van de orkaan die de kustgebieden zwaar geteisterd had, maar nu was het gestopt met regenen. En het was op slag kouder.

Kleine Timothy merkte het onmiddellijk op. En, aangezien hij en de andere poesjes van het Grey Rocks Kattenasiel gans de zomer in de hitte hadden gelegen, was zijn eerste reactie een aangename.

"Het voelt geweldig, Nonkel Smokey", vertelde hij aan zijn oudere vriend. "Wat gebeurt er?"

Smokey, die gans de dag naar de regen had gekeken vanaf een hoge vensterbank, keek naar het kleine zwarte poesje beneden hem. "Herfst komt eraan, mijn kameraad. De mensen noemen dit het mooiste seizoen. Het maakt iedereen opnieuw wakker en het stimuleert hen."

Timothy zat recht op en likte aan een poot. "Wel, het voelt alvast goed aan. En u hebt gelijk. Ik wil naar buiten in de tuin en wil erin rond lopen."

Smokey sprong naar beneden van de vensterbank. "Wel, Tim, je haast je beter. Eén van de dingen die in de herfst gebeuren, is dat de dagen korter worden. De zon gaat vroeger onder en het zal vlugger en vlugger donker worden gedurende twee of drie maanden. Wij zullen dan midden in de winter zitten."

Timothy keek naar het oosten, over de stad en zag plots iets groot en oranjekleurig. "Kijk daar, Nonkel Smokey. Kijk naar dat ding. Wat is dat voor iets?"

Smokey krabde achter zijn oor. "Dat is de maan, Tim. Dezelfde oude maan die wij altijd zien in de lucht. Wanneer hij eerst opkomt heeft hij een verschillende kleur. Het gaat volle maan zijn of toch bijna. Volle maan heeft soms een grappig effect op ons katten en veel andere dieren. Het geeft ons zin om uit te gaan en rond te dwalen en op jacht te gaan. Jij zal dat gevoel ook krijgen als je een beetje ouder bent."

Timothy sprong op de muur rond de veranda van het asiel. "Ik hou van de herfst, Nonkel Smokey. Het lijkt mij de beste tijd van het jaar. Zomer was zo heet en winter was zo koud. De lente was ok, maar het lijkt of de herfst het best is van al. En jij zegt dat hierna de winter zal volgen?"

"Alles in de natuur gebeurt in cirkels, Tim". Smokey ging in een hurkzit zitten. "Zelfs het mensenleven. Wij worden geboren, wij groeien op en leren de dingen die katten moeten weten en proberen van iedere dag te genieten voor het leven over is. Dat is waarover het gaat in het leven, Tim. De natuur geeft ons een kans om iedere dag zo goed mogelijk te benutten. En de herfst is vol van gelegenheden.

"Wanneer de winter komt dan zullen wij voor het vuur van de grote open haard in het asiel liggen. En misschien zelfs in en uit lopen en spelen in de sneeuw indien wij een sneeuwstorm hebben. En dan zullen wij opnieuw beginnen met de lente."

Timothy sprong naar beneden en liep de tuin in om te genieten van het laatste daglicht. Smokey volgde hem.

"Herfst maakt dat ik me echt goed voel, Nonkel Smokey. Voel jij dit op dezelfde manier?"

Smokey draafde naar beneden in de voorste gang. "Zeker, mijn kameraad. Ik ben misschien niet meer zo kwiek als jij bent, maar het gevoel is nog altijd hetzelfde als altijd. Herfst is een goede tijd om de dingen te doen die gedaan moeten worden."

Timothy pauzeerde bij de voorste trapjes toen de mensen de lichten buiten aanstaken en de maan steeg hoger en werd bleek en wit.

"Iemand plande het jaar echt heel goed, Nonkel Smokey. Met vier verschillende seizoenen voor ons, katten, om van te genieten. En mensen ook.

Smokey zette zich neer en verzorgde zichzelf. "Iemand deed dit zeker, mijn kameraad. Iemand die goed wist wat hij deed. En het is onze taak om er het beste van te maken en ons leven te leiden op de beste manier dat wij kunnen en proberen van iedere minuut te genieten. Wij zijn enorm gelukkig, Tim. Vergeet dit nooit."

"Ik zal dit niet doen, Nonkel Smokey. Ik zal het niet doen. Het leven is een fantastisch geschenk en ik zal er altijd dankbaar voor zijn."

De maan stond nu hoog in de lucht en het idee kwam bij de katten op dat dit betekende dat het tijd was voor avondmaaltijd. Iets anders om dankbaar voor te zijn.

Lessen van Katten.

Katten Zullen Nooit De Dienaars Worden Van Dictators, Generaals Of Iemand Anders.

Mark Twain, die enorm van katten hield, heeft gezegd dat van alle schepsels die God gemaakt heeft, enkel één "niet de slaaf van de zweepslag zou kunnen worden". De kat.

Zoals iedere katpersoon weet, bedoelde hij dat katten niet kunnen beveeld worden of gedwongen worden om dingen te doen die zij niet willen doen. Anders dan andere huisdieren - honden, paarden, enz. - zullen zij nooit tot dienaars van mensen kunnen gemaakt worden.

Psychologen zeggen dat dit de reden is waarom een aantal bekende en beruchte mensen in de geschiedenis katten niet konden uitstaan en/of doodsbang waren van hen.

Adolf Hitler, zoals de meeste mensen weten, was verschrikkelijk bang van katten en kon geweldig woedend worden als zij toevallig in zijn buurt kwamen.

Napoleon was al net dezelfde, net als Mussolini en Julius Caesar. Alexander de Grote was naar verluid ook een kattenhater en vreesde katten.

Generaal en President Dwight D. Eisenhower was ook een toegewijde kattenhater en gaf het bevel dat alle katten die op de terreinen liepen van het Witte Huis of op zijn boerderij neergeschoten moesten worden.

Wat hebben al deze mensen gemeen? Zij hebben posities van oneindige macht. Zij waren gewoon om de mensen rondom zich te bevelen en dat ze gehoorzaamd werden, soms met doodsbedreiging mocht iemand het zich in het hoofd halen om ongehoorzaam te zijn. Zij verlangden dezelfde ondergeschiktheid van hun paarden en andere dieren en kregen het ook.

Maar niet van katten. En dit was wat hen gek maakte – tenminste degene die al niet gek waren. Katten trotseerden hen evengoed als ze iemand anders trotseren.

Dit soort van onafhankelijkheid is iets dat wij mensen beter een beetje meer zouden oefenen en meer zouden moeten doen dan wij nu doen. Zelfs wanneer het een kwestie van principes is, kiezen velen onder ons veel liever de gemakkelijke weg om er uit te komen dan weerstand te bieden en op te komen voor onze principes. Te dikwijls zijn wij net zoals een kudde vee, en doen de dingen en luisteren naar bevelen zoals al de anderen doen.

Maar katten zullen nooit gecommandeerd worden.

Wij zouden nog zoveel kunnen leren van katten.

Een Citaat Om Te Onthouden:

Florence Nightingale, de befaamde Engelse verpleegster die ervoor zorgde dat tijdens de Krimoorlog hygiënische normen in militaire ziekenhuizen werden ingevoerd, hield van katten en had er ongeveer 60 tijdens haar leven. Zij bestudeerde hen van dichtbij en leerde van hen.

Hier is wat zij zei over het leren van een "levensles":

"Ik leerde deze levensles van één van mijn kittens. De oude kat komt binnen en zegt tegen het kitten ‘ik heb u hierbinnen niet gevraagd, ik heb en wil mijn vrouwtje voor mij alleen’. En dan loopt de oude kat tegen één van de kittens. De grotere en knappe poesjes lopen weg naar het kleine stalletje op het terrein, en wanneer de oude vijand dicht genoeg is, geeft het een kus op zijn neus en sluit vrede. Dat is de les van het leven, kus de neus van een vijand die op het terrein staat."

Met zoveel dank aan lieve Nina, voor de mooie vertaling. Je bent een schat lieve Nina, ben je zo dankbaar. Veel liefs marg femke and cats