2009 NOVEMBER – CATS CONFIDENTIAL
Een Gebed voor Thanksgiving Van Een Poes
Lieve God, bedankt dat ik geboren werd als kat. Ik kan geen ander schepsel bedenken dat ik liever zou zijn. Dank u om mij het meest waardevol geschenk van al te hebben gegeven — het geschenk dat u zo genereus aan ieder schepsel op aarde hebt gegeven — het geschenk van het leven.
Mijn leven als kat heeft hoogtes en laagtes gekend, maar er is geen enkele manier om mijn waardering uit te drukken dat u mij de mogelijkheid hebt gegeven om te leven op deze aarde en de vreugde, geluk en de vervulling van deze prachtige ervaring te ondervinden.
Dank u voor de vriendelijkheid van de mensen waarvan ik hou en die zo goed zijn voor mij. Zegen hen en laat hen een gelukkige en betekenisvolle Thanksgiving hebben. Maar bovenal, God, bedankt in naam van alle poezen voor het oneindige geluk van uw prachtig geschenk dat het leven is.
Het kattengesprek van Smokey en Timothy.
Het was Thanksgiving, en Smokey en zijn jongere vriend Timothy waren aan het genieten van hun avondmaal nl. eten voor katten met een speciaal extraatje er bovenop — een stuk kalkoen.
Smokey had gedaan en likte bedachtzaam zijn poot. Timothy was zichzelf aan het verzorgen en vroeg aan zijn oudere vriend waaraan hij aan het denken was. “Dit was een prachtig voor ons allemaal, katten en mensen, Nonkel Smokey. Hoe begon Thanksgiving ooit?” Smokey ging in hurkzit zitten.
“Wel, kameraad, ik was daaraan het denken. Ik heb van onze katten voorouders gehoord dat het heel lang geleden gebeurd is wanneer de mensen voor het eerst naar dit prachtige land kwamen waarin we leven. En het allerbelangrijkste voor ons, katten, is dat zij voor het eerst katten met zich meebrachten.” Timothy’s ogen gingen wijd open. “Echt? Je bedoelt dat wij katten niet al hier leefden?” Smokey geeuwde. “Niet echt. De geschiedenis verteld dat wij ontstonden in een plaats dat Egypte noemt en wij, katten, waren zo populair dat de mensen ons begonnen mee te nemen op boten over zeeën en oceanen naar verschillende plaatsen in de wereld. En uiteindelijk sommige katten gingen aan boord van het schip dat Mayflower noemde. Met dat schip kwamen mensen hier naar toe en noemde het de Nieuwe Wereld.
Dit waren onze eerste voorouders die in dit land woonden.” Timothy was gefascineerd. “En namen onze katten voorouders deel aan Thanksgiving, Nonkel Smokey?” Smokey strekte zich uit. “Ik weet niet echt goed, mijn kameraad. Maar het is wel een feit dat wanneer de mensen aan het feesten waren onze voorouders in de buurt bleven rondhangen om zo de restjes van de tafels te verorberen.”
Timothy lag neer naast zijn vriend. “Wel. Ik wed dat die even dankbaar waren als de mensen om aan te komen in de Nieuwe Wereld.” Smokey ging akkoord. “Waarschijnlijk wel, mijn jongen, waarschijnlijk wel. Hoe dan ook, het idee ontstond om één dag per jaar eventjes stil te staan bij alle dingen waar we dankbaar voor moeten zijn. En ik ben zeker dat ze blij waren dat ze het deden. Natuurlijk, wij, katten zijn iedere dag dankbaar voor een heleboel dingen. In het bijzonder voor zulke liefdevolle mensen die ons in het asiel laten wonen en die ons veel en goed eten geven.” Timothy sloot zijn ogen en deed ze dan weer open. “En denk eens eventjes, Nonkel Smokey, als de mensen niet naar de Nieuwe Wereld waren gekomen en onze voorouders hadden meegebracht dat er dan geen Thanksgiving zou bestaan.” “Dat is waar, Tim. Dat is waar. En dit is nog een reden om dankbaar te zijn. Dat ze naar hier gekomen zijn om te wonen in dit groot mooi uitgestrekt land.”
Timothy besnuffelde zijn oudere vriend. “Het is echt heel spijtig dat we niet iedere dag Thanksgiving kunnen hebben.”
Smokey verzorgde het kleine, zwarte katje. “Geen reden waarom we dat niet kunnen hebben, mijn kameraad. Alleen omdat de mensen het nodig hebben om één speciale dag per jaar te hebben en dan een groot feest te vieren, betekend nog niet dat wij, katten, niet onze eigen Thanksgiving elke dag van het jaar kunnen vieren. Ik doe dat ergens wel. Nadat ik opgegroeid ben en in het wild leefde, is het leven hier in het asiel iets waar ik altijd dankbaar voor zal zijn. En bovendien een vriendje hebben zoals jij maakt het nog meer speciaal.” Timothy krulde op naast Smokey. “En het meest ben ik dankbaar dat ik zo’n vriend heb zoals jij, Nonkel Smokey, en dat jij mij leert hoe het is om een kat te zijn. Het is het meest prachtige gevoel ter wereld, en ik wil dit nooit vergeten.
Gelukkige Thanksgiving, Nonkel Smokey!”
Lessen van Katten.
Niemand weet zeker wat de aanleiding was voor de beroemde vete tussen de Hatfields en de McCoys welke resulteerde in vele schietpartijen en verschillende doden. Maar er is één ding zeker: de leden van de ene familie koesterde wrok tegen de leden van de andere familie.
Door de geschiedenis heen zijn voor dezelfde veel oorlogen begonnen. Iemand aan het hoofd van het ene land koesterde wrok tegen de baas van het andere land en dat was reden genoeg om een oorlog te beginnen.
Wrok koesteren gebeurd op alle niveaus. We kennen allemaal mensen die boos werden op andere mensen dikwijls om heel pietluttige redenen en die weigerden om nog tegen elkaar te praten — soms gedurende verschillende jaren.
Maar er is één niveau waar men geen wrok blijft koesteren: de kattenwereld. Je stapt per ongeluk op de staart van je kat of je struikelt over je kat. Je kat kan een schreeuw laten en weg lopen. Maar korte tijd later is je kat dit al vergeten en houdt van jou als van tevoren. Hetzelfde is ook waar als je jouw kat straft als ze iets misdaan had.
Katten koesteren gewoon geen wrok. Ach, ze kunnen wel een beetje alerter zijn om te vermijden dat er opnieuw op hun staart getrapt wordt of om te vermijden dat je opnieuw boos wordt. Katten leren snel. Maar ze stellen zich geen vragen of je iets deed per ongeluk of opzettelijk om hen te kwetsen.
Soms koesteren mensen wrok binnen één en dezelfde familie. Zo kan iemand een opmerking hebben gemaakt die een ander familielid beledigd heeft. Of is er een familielid niet uitgenodigd op een familiefeestje. Of men kan iemand geringschattend behandeld hebben. En soms blijft het kwaad gevoel bestaan en gaat maar verder en verder en kan ernstige schade berokkenen in de familie.
Het is veel te spijtig en in de meeste gevallen heeft het geen enkel nut.
Katten weten dit en staan hierboven, en het leven gaat rustig zijn gangetje.
We zouden nog zoveel kunnen leren van katten.
Een Citaat Om Te Onthouden:
Cats Confidential heeft lang het belang beklemtoond iedere kat tenminste af en toe buiten moet.
De Amerikaanse auteur Henry David Thoreau wees reeds op dit punt in de 19de eeuw op een veel meer welsprekender manier dan wij het kunnen: "De binnenhuiskat, die op een tapijt heeft gelegen gedurende dagen, voelt zich thuis in het bos en, door haar geniepig en heimelijk gedrag, bewijst ze dat ze meer inheems is dan de gewone bewoners."