Het gebed van een vroegere zwerfkat.
Lieve God, in de eerste plaats heel veel dank voor het grootste geschenk dat U mij kon geven n.l. het leven. Ik zal proberen om het tot het uiterste te beleven en ik zal uit elke dag voordeel proberen te halen, aangezien ik weet dat U dit wilt.
Verder dank ik U om me samen te brengen met de prachtige mensen die me een thuis hebben gegeven. Ik dacht ooit, lang geleden dat ik een thuis had, maar die mensen beslisten om me achter te laten. U bracht me naar de deur van nieuwe mensen, die me voedsel, een schuilplaats, warmte en het beste van al, liefde gaven.
Dank U, God, voor mijn vrijheid. De vrijheid die ik had toen ik een zwerver was en de vrijheid die ik nog steeds heb wanneer ik vraag om buiten te gaan en mijn mensen me dit laten doen omdat zij weten dat ik nooit zal weglopen.
Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn, God, en ik ben dit alles aan U verschuldigd. Ik denk vaak over mijn geluk als ik genesteld lig voor het vuur in het huis dat ik eindelijk heb.
Het kattengesprek van Smokey en Timothy.
Katten zijn bekwaam om "problemen" op te lossen en hebben het niet nodig om hiervoor oorlogen te voeren.
Het was zondag 11 november en de mensen van het Grey Rocks Kattenasiel kwamen terug van de kerk en waren bezig om een vlag op een vlaggenstok te hangen dat boven het bordes van het asiel wapperde.
Enkele katten keken naar de activiteit, inclusief kleine Timothy en zijn oudere vriend Smokey.
"Wat doen zij, Nonkel Smokey?" Timothy hield zijn hoofd schuin van verwarring.
Smokey likte een poot. "Zij hijsen een vlag, mijn kameraad. Ik hoorde hen zeggen dat het vandaag een belangrijke feestdag is. Ze eren de mensen die in alle oorlogen vochten om ons land te beschermen. Dat is de vlag van ons land die zij op de vlaggenmast zetten."
Timothy keek op naar de rode, witte en blauwe vaandel. "Waarom vechten mensen oorlogen, Nonkel Smokey? Wij, katten, vechten geen oorlogen. Nu en dan is er wel eens een kattengevecht, maar geen oorlog. Een oorlog is wanneer een heleboel mensen samen vechten tegen een andere groep van veel mensen, niet waar? Waarom zouden zij dat doen? Ik kan misschien nog begrijpen waarom twee katten kwaad zouden worden en willen vechten met elkaar. Maar hoe kunnen zoveel mensen kwaad worden op zoveel andere mensen?"
Smokey ging op zijn hurken zitten. "O.K. Tim, de waarheid is dat veel van de mensen, aan beide zijden, helemaal niet kwaad zijn op de mensen waartegen ze vechten. Zij volgen slechts de bevelen op van de mensen die de leiding hebben."
Timothy was nog steeds verward. "O.K. waarom zijn de leiders dan kwaad? Waarom vechten zij niet tegen de andere leiders? Dat is wat katten zouden doen.
Smokey sloot zijn ogen en opende hen opnieuw en keek op naar de vlag, die nu fladderde in het briesje. "Het is allemaal niet zo eenvoudig, mijn kameraad. De mensen aan de top maken dikwijls ruzie over grond en wanneer zij geen akkoord kunnen maken, stellen zij een leger samen en sturen hen uit tegen de andere leiders. Die stellen op hun beurt een leger samen en de legers vechten. De leiders die zitten veilig op de achtergrond en kijken toe welk leger wint."
Timothy begon het te begrijpen. "Bedoelt U dat degene die de leiding hebben nooit vechten? Zij sturen slechts hun legers uit om te vechten. En de mensen in de legers zijn misschien niet eens kwaad op de mensen die zij bevechten."
Smokey gaat rechtop zitten en begon zichzelf te verzorgen. "Dat is het zo ongeveer, mijn kameraad. En wat onze mensen vandaag doen is iedereen bedanken in de legers die ooit vochten tegen andere legers omdat zij ervoor gezorgd hebben dat ons land niet ingenomen werd. Natuurlijk is het te laat om veel van hen te bedanken. Wanneer je een oorlog hebt, worden veel mensen gedood."
Timothy huiverde. "Er zou een betere weg moeten zijn om die dingen te doen, Nonkel Smokey. Ik weet dat wij katten soms ook problemen hebben met andere katten, maar wij schijnen altijd in staat te zijn om de dingen te kunnen oplossen. En wij moeten niet veel andere katten samen brengen om te vechten en wij vermijden zo dat veel poesjes op wreedaardige manier gedood worden."
Smokey likte de binnenkant van zijn poot. "Je hebt gelijk, mijn kameraad. Er zou een betere weg moeten zijn en heel waarschijnlijk is die er ook. Maar mensen hebben sinds mensenheugenis steeds oorlogen uitgevochten. Vechten en doden. Dat is één reden waarom ik blij ben dat ik een kat ben. Natuurlijk soms kan je niet anders dan vechten, voornamelijk wanneer iemand anders zijn leger probeert om jouw grondgebied in te nemen. Dat is de reden waarom ons land in de meeste oorlogen betrokken is geraakt."
Hij zat recht op en keek naar de vlag. "En de mensen in onze legers zijn altijd gewillig te vechten en zelfs te sterven om ons land te beschermen. Het zijn zij die wij vandaag eren. En zij verdienen het om geëerd te worden. Maar ik denk dat, als zij een keuze hadden gehad dat zij dit liever vreedzaam geregeld zouden hebben."
"Ik hoop dat ik nooit een gevecht heb met een kat, Nonkel Smokey. En ik hoop dat katten nooit oorlogen zullen hebben."
"O.K ik was in enkele kattengevechten Tim en ik zou liever geen meer hebben, maar het ergste dat ik ooit gewond raakte was toen iemand een klein stukje uit mijn oor gebeten heeft. Ik hoorde nooit dat iemand gedood is geworden in een kattengevecht. En ik denk niet dat wij ons zorgen moeten maken om katten die een oorlog zouden beginnen met andere katten om wie ze niet geven. Mensen schijnen blijkbaar niet in staat te zijn om dingen te kunnen oplossen."
Timothy stond recht toen de mensen de vlag begroetten.
"Misschien ooit zullen zij het leren, Nonkel Oom Smokey. Misschien ooit."
Lessen van Katten.
Geen reden uw gezichtsuitdrukking te veranderen wanneer u volkomen eerlijk bent
Zoals de meeste kattenliefhebbers weten, hebben katten veel van de zelfde emoties die mensen hebben. Zij kunnen boos zijn. Zij kunnen gelukkig zijn. Zij kunnen jaloers zijn. Zij kunnen bang worden. En, misschien de belangrijkste van allemaal, zij kunnen genieten en de emotie van liefde uitdrukken.
Wanneer mensen die emoties hebben, drukken zij deze bijna altijd uit met gezichtsuitdrukkingen. Wij hebben ze allemaal gezien en ze ook allemaal wel eens gehad. Een boos gezicht. Een gelukkig gezicht. Een angstig gezicht. Een jaloers gezicht. Een liefhebbend gezicht.
Katten werden nochtans zonder de bekwaamheid om hun gezichtsuitdrukkingen te veranderen gecreëerd. Hun toestand zou kunnen beschreven worden als "een gezicht dat altijd past."
Waarom? Niemand weet het echt. Andere dieren hebben hetzelfde probleem van onvermogen om uitdrukkingen te veranderen, maar andere dieren stellen de variatie van emoties niet tentoon zoals katten - en voornamelijk niet de emoties die zo gelijkaardig zijn aan die van de mensen.
De bekende auteur Ernest Hemingway, die van katten hield, heeft heel waarschijnlijk nagel op de kop geslagen toen hij zei dat katten absolute emotionele eerlijkheid hebben.
Indien u eerlijk bent, waarom moet je dan je uitdrukking veranderen? Mensen gebruiken dikwijls een verandering van de gezichtsuitdrukkingen om te bedriegen, om te intimideren of voor andere doelen die misschien hun project ten goede zouden kunnen komen. Ze zijn daarom soms minder eerlijk en trouw en dikwijls ook hypocriet.
Katten niet. Zij zijn er niet op uit om iemand te bedotten. En bijgevolg, waarom zouden zij dan hun uitdrukkingen moeten veranderen?
Maar er is een manier waarop katten een belangrijke emotie kunnen uitdrukken: liefde. Zij doen dit met hun ogen. Kijk naar de ogen van een kat. Wanneer zij zacht open en dicht gaan dan drukken zij liefde uit. Het is niet moeilijk om dit te interpreteren. Maar hun gezichtsuitdrukkingen veranderen nooit.
Indien mensen totaal eerlijk zouden zijn in hun relaties met andere mensen, dan zouden zij geen reden hebben om hun gezichtsuitdrukkingen te veranderen. Een uitdrukkingsloos gezicht is een eerlijk gezicht. En liefde kan met de ogen worden uitgedrukt, zonder dat de gezichtsuitdrukking verandert.
Wij zouden nog zoveel kunnen leren van katten.
Met heel veel dank aan Nina voor de prachtige vertaling en veel liefs marg and cats