Catsconfidential-2006 mei
‘Kijken op afstand’ door spionnen kan erop wijzen dat mensen mysterieuze psychische krachten gebruiken die al lang door katten worden toegepast.
Een serie die twee jaar geleden gepubliceerd werd in Cats Confidential onderzocht de mysterieuze mentale capaciteiten van katten, ook mentale telepathie, helderziendheid en misschien het meest opmerkelijke waarnaar verwezen wordt als “psi trailing”. Dit is de naam die gegeven werd aan de bewezen mogelijkheid van katten om hun mensen te vinden en naar hen toe te gaan nadat die mensen verhuisd zijn naar plaatsen die honderden of zelfs duizenden kilometer ver zijn en hun katten achterlieten.
Terwijl er andere dieren zijn die, zoals de kat, hun weg terug naar huis kunnen vinden nadat ze heel ver zijn meegenomen, is er van geen enkel ander wezen op de wereld geweten dat ze in staat zijn om een plaats waar ze nog nooit eerder geweest zijn te lokaliseren en er naartoe te gaan. Zelfs de befaamde afdeling parapsychologie van de Duke universiteit, die veel studies met katten gedaan heeft, is er niet in geslaagd om te weten te komen hoe katten dit doen.
Maar in de laatste maanden is er informatie aan het licht gekomen dat er niet op wijst hoe katten dat doen maar dat bepaalde mensen ook in staat zouden kunnen zijn om dit te doen.
Reader’s Digest heeft een boek gerecenseerd en in Fate magazine staat een gedetailleerd artikel dat fascinerende feiten aan het licht brengt over ‘kijken op afstand’ dat, zo blijkt, gebruikt werd door de inlichtingendienst van de Verenigde Staten en ook door andere landen om te spioneren.
Ze deden dit door personen in te lijven die, door wat de “psi factor” genoemd wordt, de psychische mogelijkheid hebben om dingen die een lange afstand van hen verwijderd zijn te zien. Gewoonlijk doen ze dit door mentaal te reizen naar geselecteerde doelen, ook dingen als geheime militaire vliegtuigen en bijeenkomsten over oorlogsplannen in vijandelijke hoofdkwartieren.
Het artikel van Fate magazine, door Dave Stearn, vertelt uitvoerig over voorbeelden van menselijke psychische spionage in de moderne geschiedenis en zelfs in bijbelse tijden.
Reader’s Digest publiceerde uittreksels van een boek over “Het lezen van de gedachten van de vijand” door Paul H. Smith, die zelf een deelnemer was aan “kijken op afstand”.
Kijken op afstand kan zeker een manier zijn waarop een kat kan uitmaken waar zijn mensen naartoe zijn gegaan en een gids zijn op zijn reis om hen te vinden. Het feit dat het iets is dat sommige mensen kunnen doen, ondersteunt op afstand kijken als een uitleg voor gedocumenteerde gevallen waar katten blijkbaar het onmogelijke gedaan hebben.
Betekent dit dat mensen katten bijbenen in mentale gebieden, niet door de wetenschap begrepen? Misschien in één klein gebied. Maar katten kunnen nog altijd heel veel mentale en fysieke dingen doen die mensen niet kunnen en het zal nog heel, heel lang duur voor de mensen hen “bijbenen” – als ze dat ooit al doen.
Cats Confidential heeft meerdere artikels gepubliceerd die uitvoerig vertellen over feitelijke gebeurtenissen die katten hun mogelijkheden illustreren om dingen te doen die wij niet alleen niet kunnen doen maar zelfs niet kunnen begrijpen. Als je een voorbeeld van zo een gave kent, laat het ons a.u.b. weten zodat we onze lezers er kunnen over vertellen.
Schrijf naar Cats Confidential, c/o WR Corp. Publishing, P.O. Box 108, Chattanooga, Tennessee 37401.
Lessen van katten
Wanneer er een deur dicht gaat, opent er een andere; We moeten ze vinden!
Katten zijn, zoals we allemaal weten, gewoontedieren. Als het je kat zijn gewoonte is om door een bepaalde deur de kamer binnen te komen, door de kamer te gaan en dan de kamer te verlaten door een andere welbepaalde deur, probeer dan eens dit experiment:
Doe de deur dicht waardoor de kat normaal naar buiten gaat en zie wat de kat doet.
Dit is wat hij niet zal doen: Hij zal niet voor de gesloten deur gaan zitten triest te kijken en te wachten tot iemand ze terug open doet.
Dit is wat hij wel zal doen: Hij zal een andere deur zoeken. Een die open is. Of zoeken naar een andere manier om uit de kamer te geraken.
Wat kunnen mensen hiervan leren?
Overweeg het volgende, naar het schijnt gezegd door Helen Keller:
“Als er een deur sluit, opent er een andere. Maar soms zijn we zo bezig met de deur die gesloten werd dat we de deur die geopend werd nooit zien.”
Helen Keller kon zeker meespreken van gesloten deuren. Ze was doof en blind.
Maar haar opmerkelijke leven is getuige van het feit dat zij in staat was om open deuren te vinden, juist zoals een kat.
Deuren sluiten voor ons allen. Een gesloten deur betekent gewoonlijk verdriet of ontgoocheling. Maar als we gaan zitten staren, figuurlijk, naar de gesloten deur, zullen we nooit een andere deur kunnen vinden die open is.
Een kat, geconfronteerd met een gesloten deur, zal onmiddellijk beginnen zoeken naar een deur die open is. We zouden verstandig zijn als we hetzelfde deden.
We zouden zoveel van katten kunnen leren.
Geredde dieren weten dat ze gered werden en tonen hun waardering.
Als je een kat of een hond adopteert uit een asiel, weet je nieuwe huisdier dat werkelijk en waardeert het werkelijk wat je voor hem gedaan hebt?
Actrice Bernadette Peters is zeker dat ze dat doen en dat niet alleen het dier gered is maar ook de persoon die het gered heeft.
“Ze beseffen dat je hen gered hebt en nu zijn ze er om jou misschien te redden of een band met jou te smeden,” zegde ze. “Ze waarderen het ten zeerste dat zij gekozen werden.”
De Broadway-ster drukte het gevoel uit dat het “een soort zonde” is dat dieren worden ingeslapen als niemand hen adopteert.
“De geredde dieren komen met een verhaal,” verklaarde ze. “Ze weten dat hun leven nu anders is. Ze weten dat er iets veranderd is.” Ze gelooft sterk dat katten en honden een geheugen hebben.
“Ik denk dat hoe meer mensen een band met hen smeden, hoe meer ze zullen beseffen wat een onschatbare ziel dit is,” zegde ze.
De verhalen van de verschillende katten in het Grey Rocks kattentehuis bewijzen wat de actrice zegde. Eén van hen, Skye, is het perfecte voorbeeld. Skye is een zeer grote (18 pond), gecastreerde, mannelijke, wit en zwart korthaar van middelbare leeftijd, het type en de leeftijd die zelden geadopteerd wordt. We hadden een aanvraag voor een kat die al ontklauwd werd (van iemand die onze visie over ontklauwen kende – dat het wreed is, pijnlijke verminking en psychologische schade aan de kat toebrengt en dat het zou moeten verboden worden in de Verenigde Staten zoals het is in elk ander beschaafd land ter wereld.)
Skye voldeed aan de beschrijving en was waarschijnlijk nog nooit buiten geweest. We vonden hem in een kooi, die met moeite groter was dan hijzelf en de mensen in het asiel drongen aan om hem te nemen. Waarschijnlijk omdat ze wisten dat niemand anders dat zou doen en dat hij weldra zou ingeslapen worden, het politiek correcte woord voor “vermoord.”
We namen Skye en hij was onbeschrijfelijk dankbaar om bevrijd te zijn uit zijn kleine kooi. Maar de andere kat van de aanvrager kon niet met hem opschieten en dus is hij nu een inwoner van het kattentehuis.
En hij is zo gelukkig! Omdat hij geen klauwen heeft aan zijn voorpoten moet hij vergezeld worden van een mens als hij buiten gaat. Maar hij houdt er zo van! Het was in het begin moeilijk om hem terug binnen te krijgen en een kat van 18 pond dragen (18 pond spieren, geen vet), kan heel lastig zijn. Maar Skye heeft ons niet alleen beloond door vrienden te worden met alle mensen maar ook met elke andere kat in het tehuis (heel ongewoon) en door de betekenis van “tijd om binnen te gaan, Skye” en “ga terug in het huis, Skye” te leren als hij probeert buiten te sluipen.
Hij zag andere katten in bomen klimmen, testte zijn pootjes zonder klauwen en besefte dat hij nooit een boomstam kon beklimmen. Maar op een dag zagen we hem op een tak lopen die zeven voet boven de grond was. We kwamen er vlug achter hoe hij daar gekomen was: door te springen. Zijn achterpoten waren zo sterk dat hij zijn volle 18 pond kon voortdrijven tot op een zo goed als horizontale tak maar hij kon nooit op de loodrechte stronk van de boom geraken.
Skye is echt de ideale kat en we weten dat hij zo werd als onze beloning om hem te adopteren. Hij beleeft de tijd van zijn leven en het is een plezier om bij hem te zijn.
Bernadette Peeters heeft inderdaad gelijk. Katten herinneren zich en waarderen de goedheid van mensen die hen adopteren. En ze tonen dat op vele manieren.
Gezegden om te onthouden
Het gezegde om te onthouden van deze maand werd ons toegestuurd door een nieuwe abonnee. Het komt uit ‘Dieren als leraren en genezers’, NewSage Press, copyright Susan Chernak McElroy.
“Oh wijsheid
in je bontjas
en snorharen.
wat weet jij niet?
soms geloof ik
dat ik mijn ziel gezien heb
in je ogen,
hoeveel tijd gaat er voorbij
tussen ons zonder woorden?
hoeveel weet jij
dat ik juist begin
te begrijpen?
geest van gratie
en humor
op vier pootjes.”
Pam Reinke
Het gebed van een kat
Dank je God om me een kat te laten zijn. Ik begrijp ten volle mijn “katse” verplichtingen maar als het je genadige wil is, help me alstublieft om ze goed uit te voeren. Vooral mijn verantwoordelijkheden tegenover mijn mensen die zo goed voor me zijn en waar ik zoveel van hou.
Laat me er eerst en vooral altijd zijn voor hen als ze me nodig hebben. Om ze te steunen en moed te geven als ze triest en neerslachtig zijn. Om hen te troosten als ze ziek of gewond zijn.Om hen te laten lachen met mijn katse capriolen als ze moeten opgevrolijkt worden. En laat hen vooral weten hoeveel ik van hen hou en hoezeer ik hun goedheid voor mij waardeer.
Ik weet wat mijn job als kat is. Lieve God, geef me de wijsheid en de fysieke mogelijkheid om die goed te doen en om de levens van mijn mensen gelukkiger en aangenamer te maken. Nogmaals bedankt om me mijn leven als kat te laten leven. Help me gewoon om de beste kat te zijn die er ooit was.
Een lente onweersbui brengt bliksem voort,
Respect voor de natuur
Smokey en kleine Timothy zaten in een hoekje achter de smeedijzeren meubels op de overdekte veranda van het Grey Rocks kattentehuis naar de regen te kijken. Ze waren veilig en droog maar nu en dan als de bliksem door de lucht flitste en de rollende donder enkele seconden later in de verte rommelde, beefde Timothy en drukte hij zijn lichaam dicht tegen Smokey aan voor de veiligheid. Het was de eerste keer dat het kleine, zwarte kitten buiten was geweest tijdens een onweersbui en Smokey, die alle vele stormen had meegemaakt, begreep zijn angst.
“Nonkel Smokey, wat maakt al deze lichtflitsen en het geluid dat er altijd mee gepaard gaat? Probeert er ons iets voor iets te straffen?”
Als katten konden lachen, zou Smokey dat nu gedaan hebben. “Nee, Tim. Het is maar één van de dingen die de natuur zo nu en dan doet. Eén van die dingen die wij niet begrijpen. Eigenlijk begrijpen de mensen het ook niet. Oh, ze zeggen dat ze het begrijpen maar de waarheid is dat ze er niet het minste idee van hebben.”
Er flitste een bliksemschicht in de verte en Timothy beefde. “Zullen die lichtflitsen ons pijn doen?”
Smokey likte het kitten zijn hoofd.
“Dat zouden ze waarschijnlijk doen als ze dicht genoeg kwamen. Maar ze zullen ons waarschijnlijk niets doen als we uit hun weg blijven. De natuur doet geen dingen om ons pijn te doen. Maar soms doen mensen domme dingen en gaan ze in een storm naar buiten en die lichtflitsen – ze noemen die bliksem – kunnen een boom doen omvallen en dan valt die op hen. Wij, katten, zijn slimmer en gaan niet buiten in de storm. Er is geen reden om dat te doen. Het zal gauw over zijn en we hebben genoeg tijd om te doen wat we moeten doen als de regen stopt.”
“Nonkel Smokey, er is veel dat wij niet weten over de wereld, is het niet? Ik bedoel, ik dacht altijd dat wij, katten, veel over de natuur weten. Maar de natuur is nogal mysterieus, nietwaar?”
De donder leek verder weg nu en er was meer tijd tussen de lichtflitsen en het geluid dat erop volgde. Smokey hurkte neer met Timothy nog steeds tegen hem aan gedrukt.
“Tim, er was eens een hele slimme mens die wist hoe hij moest werken met de energie die die bliksemschichten voortbrengt: Hij vond vele dingen uit die op elektriciteit werken, wat de mensen bedacht hebben dat die flitsen zijn. Deze mens werd Edison genoemd en hij was slim genoeg om te beseffen hoe onwetend iedereen is over de natuur – zowel mensen als katten. Hij zegde dat we nog geen miljoenste van één percent weten over iets.”
Timothy was verbijsterd. “Hoeveel is dat, nonkel Smokey?”
Smokey likte een poot. “Niet veel, maatje. Niet veel. Hier was die briljante mens die al deze prachtige dingen die met elektriciteit gedaan kunnen worden uitvond en hij wilde toegeven dat geen mens het minste idee had wat elektriciteit is en waar het vandaan komt.”
Timothy stond voor een raadsel. “En katten weten het ook niet?”
De regen was afgezwakt tot een lichte motregen en de bliksem was nog niet gestopt. “Dat is het zowat, Tim. Maar katten hebben iets voor op mensen omdat wij weten hoe machtig de natuur is en alle dingen dat hij kan doen en we zijn slim genoeg om er niet mee te knoeien en onszelf pijn te doen. Veel mensen proberen te prutsen met de natuur en trekken aan het kortste eind. Ze hebben gewoon niet veel respect voor de natuur. Maar vergeet nooit, maatje, wat alle katten en alle andere dieren weten – dat de natuur de leiding heeft en zo goed als alles kan doen. Niet om ons te straffen of pijn te doen maar om redenen die we soms niet begrijpen.”
“Waarom zou de natuur een onweersbui maken, nonkel Smokey?” Timothy kreeg meer en meer interesse in de wijsheid die Smokey meedeelde.
“Dat kan vele redenen hebben, Tim. Regen om dingen te laten groeien. Bliksem kan zijn om takken die rot zijn te laten vallen of zelfs om branden te stichten om bomen weg te branden die we niet nodig hebben. Maar de natuur heeft een reden voor alles wat het doet. Wij, katten, weten dat en respecteren dat. Een dezer dagen zouden mensen kunnen leren om hetzelfde te doen.”
Timothy stond recht en rekte zich. Ook klaar om in de verse lentelucht te gaan en te genieten van de koelte die de storm had gebracht.
“Die storm zien en horen is genoeg om mij de natuur te laten respecteren, nonkel Smokey. Ik hoop dat mensen het ook snappen voor ze gewond raken.”
Smokey wandelde naar de rand van de veranda en keek buiten. De storm was weg. “Amen, maatje. Amen.”
Katten in het nieuws
“Hier ben ik! Help me!’
Een gegadigde, die naar een huis in opbouw ging kijken in Collierville, Tennessee, was verbaasd toen hij de poot van een kat zag wenken door een kleine opening in de muur waar er een gasleiding naar binnen ging.
Het ging gepaard met een schorre maar eerder wanhopige “miauw”.
Wanneer een inspecteur van het Dierenwelzijn, Nina Wingfield, aankwam, was ze in staat om het kitten te bevrijden.
De kat, ogenschijnlijk gevangen geraakt tijdens het bouwproces, had daar al een ganse tijd gezeten omdat zijn ribben zichtbaar waren, zegde ze.
Het is nog maar eens een voorbeeld van hoe katten nooit opgeven in hun poging om aan het leven vast te houden in omstandigheden die velen als hopeloos zouden beschouwen. Er werd gedacht dat het kitten iemands huisdier was en het kitten wacht nu op redding in het asiel van Collierville.
Haar warm houden
Een 76-jarige vrouw in Jasper, Alabama, raakte in de war in een kaperfoelieklimplant dichtbij haar huis, viel en kon niet meer recht. Ze bleef daar vijf dagen tot buren, die haar kwamen halen om naar de kerk te gaan op een Paasochtend, haar vonden en redden.
Het was koud toen ze daar lag en ze overleefde door te zuigen op het zachte gedeelte van een vlierbessenstruik.
Ze zegde dat God over haar waakte, “dat is zeker”.
En ook nog iemand anders. Wat hield haar warm tijdens die koude nachten?
Haar kat, Boots.
Ze geven nooit op
Een familie uit Chicago, die op autoweg 80 in een hevige sneeuwstorm in het weekend van Thanksgiving reed, was er zeker van dat ze hun poesje, Yoda, nooit meer zouden terugzien wanneer de kat plotseling uit hun auto sprong.
Maar een boerenkoppel en hun jonge zoon, die dichtbij leefden, begonnen te zoeken naar het vermiste poesje en gaven nooit op. En de eigenaars van de kat kwamen steeds weer terug uit Chicago om de zoektocht verder te zetten.
En dan, op een dag in januari, ging de vijfjarige James, de zoon van het boerenkoppel, naar een schuur om een hark te halen en daar was Yoda, mager maar gezond.
Er volgde een gelukkige hereniging en James ontving een beloning van 300 dollar en Yoda ging naar huis met haar familie.
Met heel veel dank aan mijn vriendin Anne voor de vertaling!