Cats Confidential-2007 Juni

Het gebed van een Moeder Kat die leeft in een kooi in het asiel met haar poesjes.

Lieve God, ik smeek U om mijn poesjes te helpen een thuis te vinden. Ik smeek U om hen in hun leven te laten kennis maken met de vriendelijkheid en het medeleven van mensen die van hen houden.

Ik vraag dit niet voor mezelf, omdat ik weet dat mensen zelden of nooit een volwassen kat adopteren. Ik kan niet klagen over het leven dat U mij hebt gegeven en ik zal me steeds de vreugde herinneren die ik heb gevoeld toen ik het leven gaf aan mijn poesjes.

Alstublieft laat iemand langs onze kooi komen die mijn mooie baby’s ziet en die één van hen of allemaal mee naar huis neemt. Zij zijn onschuldig en braaf en ik bid dat zij kunnen genieten van de genoegens van het soort leven dat ik nooit heb gehad. Niets, lieve God, is te goed voor mijn poesjes.

Het kattengesprek van Smokey en Timothy.

Een overlijden in de familie.

Smokey wist onmiddellijk toen kleine Timothy goede morgen kwam zeggen dat er iets verkeerd was. Het kleine zwarte katertje was droevig en Smokey wist dat er hiervoor een reden moest zijn. Een jong katertje, dacht Smokey, zou nooit droevig mogen zijn, omdat het nog een gans leven voor zich heeft en het zou iedere dag met een gelukkige verwachting moeten begroeten.

Timothy besnuffelde hem en Smokey begon zijn kleine lichaam te verzorgen. "Wat is het probleem, mijn kameraad? Vertel het maar aan Nonkel Smokey."

Timothy keek naar zijn bejaarde vriend. "Ik hoorde de mensen praten. Tante Shadow stierf vannacht."

Smokey sloot zijn ogen en opende hen dan opnieuw. "Ik wist dat zij erg ziek was, kameraad. Ze ademde heel moeilijk. Dat is een heel ernstig probleem voor een kat. Soms is het beter voor een kat om gewoon in te slapen dan proberen in leven te blijven en te vechten tegen zulk een probleem."

De ogen van Timothy weerspiegelden frustratie en verwarring. "Nonkel Smokey, waar gaan wij heen als wij sterven? Ik hoor de mensen over de kattenhemel praten. Is er echt zulk een plaats?"

Smokey zette zich in hurkzit omdat hij wist dat dit een lang gesprek zou kunnen worden. "Niemand weet dat, Tim. De mensen weten het niet en wij, katten, weten het ook niet."

"Denk je dat Tante Shadow nu ok zal zijn? Ik bedoel, zal zij elke nacht kunnen rusten? Ik was zo droevig voor haar toen zij niet zo goed meer kon ademen."

Smokey likte een poot en waste zijn gezicht. "Tim, het enige ding dat ik zeker weet, is dat God zal zorgen dat Shadow het beter zal hebben dan zij het heeft gehad tijdens de laatste maanden wanneer zij zoveel moeilijkheden had. Dat is de manier waarop God werkt."

Timothy krulde op en begroef zijn gezicht onder een poot. "Nonkel Smokey, is God een kat of een mens? Ik was nooit heel zeker hiervan."

Smokey zat recht op. "Ik denk niet dat God één van de twee is, kameraad, ik denk dat God een macht is, een kracht voor het goede. Ik geloof dat God verantwoordelijk is voor de natuur en die natuur zorgt voor alles en zorgt ook ervoor dat wij, katten, ons niet echt zorgen moeten maken over wat er gebeurt nadat wij sterven."

Timothy gluurde op naar Smokey. "Maar maken mensen zich hier niet druk om? Over al dan niet naar de hemel gaan of niet?"

Smokey stopte met zich te verzorgen en zat opnieuw. "Je hebt gelijk, Tim, mensen maken zich zorgen. In feite, spenderen zij veel te veel tijd met uit te vinden of zij nu naar de hemel gaan of niet. Maar weet je, ik denk niet dat God heeft gewild dat zij dit doen. Ik denk dat God wil dat iedereen -katten en mensen- genieten van de goede dingen van het leven en geen tijd verkwisten met zich zorgen te maken over wat later komt. Zie je, kameraad, God gaf ons het fantastische geschenk dat het leven is en wij moeten er het beste van maken. Wij zijn nogal zoals de mensen, maar dit is een gebied waar katten en mensen geen oog voor hebben."

"Wat wil je hiermee zeggen, Nonkel Smokey?" Timothy was in de war.

"Goed Tim, ik denk dat ik bedoel dat mensen veel teveel tijd verspillen met zich zorgen te maken of zij naar hemel gaan of niet en soms gaan zij tamelijk goed, onnozele dingen doen om in de hemel te geraken. Ik denk dat God echt wilde dat zij van het leven zouden genieten
-het leven dat hij hen gaf- en geen tijd zouden verspillen met zich zorgen te maken waar zij heen gaan wanneer het over is. Ik maak me geen zorgen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik uit kijk naar een echt, lange tijd om te rusten en ik denk alleen dat dit is wat gaat gebeuren; zo dus niet nodig om mij zorgen te maken. Maar zolang ik leef, ga ik genieten dat ik hier ben en ga ik er een gelukkige tijd van maken. En, ik hoop dat jij hetzelfde zal doen, omdat ik denk dat dit is wat God echt in gedachten had."

"Nonkel Smokey, ik herinner me dat ik vroeger een zus en enkele broers had, maar nu zijn zij er niet meer. Zij waren slechts kleine, jonge katjes. Denk jij dat zij reeds naar de kattenhemel zijn gegaan, of waar wij ook naar toe gaan?"

Smokey wilde niet te ver gaan in zulk een filosofische discussie. "Kameraad, ik weet dat jouw broers en zus ok zijn, waar zij ook zijn. Ik weet dat God goed voor hen zorgt en hoewel hun leven kort is geweest toch hebben ze met volle teugen van het leven genoten. Dat is de reden waarom God ons hier op aarde heeft gezet, dat is de manier waarop ik de dingen zie."

Timothy stond recht, liep naar Smokey en besnuffelde hem. "Nonkel Smokey, ik weet dat er een dag komt dat je me tot ziens zult zeggen en dat je zal weg gaan. Ik hou van jou en ik zal je missen."

Indien katten zouden kunnen huilen, zou Smokey nu een traan weg pinken. "Kameraad, wanneer dat gebeurt, maak je dan maar geen zorgen. Waar ik ook ben, ik zal ok zijn en misschien komt er een dag dat we mekaar terug zien. Wie zal het zeggen."

"In ieder geval je hebt een lang, gelukkig leven voor je, bijgevolg geniet ervan en maak je geen zorgen over wat zal volgen. En nadat ik weg ben, herinner je dan alleen hoeveel ik van je hield en dat zal fijn zijn. Wees blij dat wij enige tijd samen hebben kunnen door brengen, ok?"

Timothy krulde zich naast zijn vriend. "Ok, Nonkel Smokey. Ik voel me al een stuk beter. Het leven is goed en God was vriendelijk genoeg om ons ermee te zegenen. En dat betekent veel."

Smokey legt een poot rond de hals van zijn kleine vriend. "Amen, kameraad."

Lessen van Katten.

Katten hebben de wijsheid te weten wat zij kunnen en wat zij niet kunnen veranderen.

Er is een heel geliefd en dikwijls geciteerd gebed dat gaat als het volgt:

"Geef mij de sereniteit om de dingen te aanvaarden die ik niet kan veranderen,
de moed om die dingen te veranderen die ik kan
en de wijsheid om het één uit het ander te weten."

Spijtig genoeg geloven mensen dikwijls dat zij dingen kunnen veranderen die niet veranderd kunnen worden en zij zullen maanden, jaren misschien zelfs hun hele leven hieraan wijden om zonder succes te proberen dingen te doen die niet gedaan kunnen worden.

Mensen zijn ook geneigd om te vlug dingen op te geven, indien zij zouden volhard hebben, dan zouden zij ze kunnen veranderen hebben.

Waarom? Omdat mensen dikwijls niet de wijsheid hebben te weten wat veranderd kan worden en wat niet.

Katten bezitten nochtans die wijsheid. Er zijn veel voorbeelden maar laat ons nu het geval nemen van de kleine Timothy wiens gesprekken met zijn bejaarde vriend Smokey een regelmatig onderwerp zijn van onze nieuwsbrief.

Enkele jaren geleden, Timothy kwam thuis van één van zijn dagelijkse rooftochten met een duidelijke breuk in zijn staart. Halfweg, zwaaide het eenvoudig naar beneden en hij sleepte het voort over de grond. Gedurende een week scheen hij te denken dat het goed zou komen en meed hij zijn menselijke vrienden om zijn probleem te onderzoeken. Maar de dingen werden slechter. De staart raakte ontstoken. De kleine kat had geweldige pijn. En Timothy had de wijsheid te weten dat dit iets was dat hij niet alleen zou kunnen behandelen. Iets dat hij niet zou kunnen veranderen. En bijgevolg op een avond ging hij naar zijn mensen voor hulp.

De dierenarts vond dat de staart niet gered kon worden en nu heeft Timothy een klein stompje als staart en iedereen denkt dat hij een manxkat is. Is hij daarover verontwaardigd? Niet in het minste. Hij heeft de sereniteit om het feit te aanvaarden dat zijn staart weg is en hij gaat verder met zijn leven precies zoals ervoor, een goed, gelukkig leven. Hij heeft iets aanvaard dat hij niet kan veranderen en verspilt zijn tijd niet met zich er zorgen over te maken of erover te zeuren.

Eerder in zijn leven, bevond Timothy zich in een situatie die wel veranderd kon worden, en hij had de moed om te blijven proberen er verandering in te brengen tot hij slaagde. Hij was verdwaald geraakt in de kelder van de buur toen arbeiders een buitendeur open lieten en raakte opgesloten. En de buren waren naar Florida gegaan voor een superlange vakantie.

Timothy zou dit misschien kunnen aanvaard hebben en hij kon zich misschien in leven houden met muizen of andere kleine dieren en het regenwater lekkend in de kelder. Maar hij besliste dat dit een toestand was die hij zou kunnen veranderen. En bijgevolg iedere morgen en avond, toen iedereen stil was, miauwde hij zich de longen uit zijn lijf tot tenslotte zijn mensen die ernaast woonden, hem hoorde. Timothy was de enige kat die ontbrak en het geluid scheen uit de kelder van de buur te komen. Een interlokaal telefoongesprek naar Florida zorgde ervoor dat de schoondochter van de buren naar het afgesloten huis kwam en zij opende het huis en maakte de deur van de kelder open. Die nacht was Timothy veilig en wel thuis. Hij had de wijsheid te weten dat hij zich in een situatie bevond dat hij kon veranderen.

Kijk naar uw kat of katten en u zal gelijkaardige gevallen zien. Misschien heeft een kat geen klauwen meer maar wil ze toch in een boom klimmen. Na enkele mislukte pogingen zal de kat het feit aanvaarden dat zijn dagen om in bomen te klimmen voorbij zijn en gaat verder met zijn zaken en zal zich niet druk maken over het feit dat hij nooit meer in bomen kan klimmen.

Of misschien beslist de kat dat er andere mogelijkheden zijn om te bereiken wat hij wil bereiken en die hij nog kan. Skye, een kat zonder klauwen van om en bij de 8 kg dat in het Grey Rocks kattenasiel woont, heeft krachtige poten. Hij vond een manier om ze te gebruiken en zo anderhalve à twee meter van op de grond te springen naar een horizontale tak van een boom en dan te wandelen op de tak en evenwichtsoefeningen te doen met zijn lichaam. Hij had de moed om iets te veranderen dat kon veranderd worden, klauwen of geen klauwen.

Soms neemt een kat de tijd om te beslissen wat veranderd kan worden en wat niet. Maar bijna altijd zal het de wijsheid hebben om tot het juiste besluit te komen.

Wij zouden nog zoveel kunnen leren van katten.

Met heel veel dank aan Nina voor de prachtige vertaling…