Een gebed voor een ziek poesje dat niet meer beter kan worden.
Lieve God, zeven jaren geleden gaf U ons het mooiste poesje dat ooit bestaan heeft. Wij zagen hem opgroeien, spelen en naar buiten gaan om van de natuur te genieten. Hij hield van het leven, zoveel is zeker God, maar ik weet dat het nu tijd is voor U, hem bij ons weg te halen.
Dank U voor de vreugde die hij ons gebracht heeft en de liefde die hij met ons gedeeld heeft. Hij hield ervan om door de bossen te zwerven en uitstapjes te maken. En vaak waren wij bang dat hij niet meer naar huis zou komen. Maar hij kwam altijd terug. Nu is hij thuis gekomen voor de laatste keer en spoedig zal hij weer vertrekken, maar dit keer zal hij een andere reis maken.
Lieve God, laat hem weten hoeveel wij van hem houden. Wij vertrouwen hem aan U toe en hopen dat U hem zegent en voor hem zal zorgen zoals enkel U dat kan doen. En dank U voor de vreugde die we samen met hem de afgelopen zeven jaren hebben mogen beleven. Hij zal altijd in onze herinnering verder leven.
Het kattengesprek van Smokey en Timothy.
Meer leren over de chocolade snoepjes op Valentijnsdag.
Kleine Timothy was juist opgedoken uit de woonkamer van het Grey Rocks kattenasiel en zag zijn oudere vriend, Smokey. Die merkte dat het zwarte poesje droevig was, alsof zijn gevoelens gekwetst waren.
"Wat scheelt er, mijn kameraad? Hebben zij zich druk gemaakt om de één of andere reden?"
Timothy zette zich neer en begon aan een poot te likken en zichzelf te verzorgen. "Neen, Nonkel Smokey. Maar zij wilden mij niet trakteren op één van hun snoepjes. De mensen delen altijd hun snoepjes met mij en zij hadden een grote rode doos vol met snoepjes. Maar zij wilden mij geen enkel geven. Zij waren niet gemeen, verre van dat. Zij wilden mij juist geen enkel snoepje geven."
Smokey snuffelde aan zijn kleine vriend. "Niets om ongelukkig over te zijn, Tim. Ik heb het gevoel dat ik weet waarom. Zie je, het is Valentijnsdag en ik wed dat de mensen snoepjes met chocolade aten."
Timothy keek hem perplex aan. "Valentijnsdag? En wat is chocolade, Nonkel Smokey?"
Smokey likte een poot. "Goed, Valentijnsdag is een van die feestdagen die mensen vieren. En het is eigenlijk een heel mooie. De mensen geven aan elkaar geschenken, zoals snoep en andere dingen en drukken zo uit hoeveel zij van elkaar houden.
Timothy ging in hurkzit zitten. "Goed, ik kan dat begrijpen, Nonkel Smokey. Liefde is een fantastisch ding. Wij katten houden ervan om onze liefde uit te drukken door tegen de benen van onze baasjes te wrijven en door te spinnen. Soms geven we hen een massage door hen te kneden en likken zelfs hun gezichten."
Smokey ging op zijn rug liggen. "Juist. Wij, katten, zijn niet zo verlegen als onze mensen om te zeggen hoeveel we van hen houden. Maar de mensen zijn anders en sparen het allemaal op voor één bepaalde dag. Eigenlijk is dat een beetje zinloos maar de mensen doen nu éénmaal dingen op andere manieren dan wij."
Timothy was nog steeds verward. "Goed, het leek alsof iemand aan hen een doos snoepjes had gegeven. Maar ik begrijp nog steeds niet waarom zij die niet wilden delen met mij."
Smokey geeuwde. "Vermoedelijk omdat het chocolade snoepjes waren, mijn kameraad. Chocolade is giftig voor katten. Slechts een klein beetje daarvan is voldoende om ons te doden."
Timothy was gechoqueerd. "Mij doden? Maar de mensen aten er naar hartenlust van en hielden ervan."
Smokey stond recht. "Juist, mijn kameraad. Maar chocolade is niet slecht voor mensen. Ik kan je niet vertellen waarom het slecht is voor ons, maar het is nu eenmaal zo. Mensen kunnen het eten, maar wij katten kunnen het niet eten. De mensen wilden je alleen maar niet iets geven dat je in gevaar zou kunnen brengen. Het betekent niet dat zij niet van jou houden. Het betekent juist dat zij heel veel van jou houden en dat zij jou wilden beschermen."
Timothy sloot zijn ogen en opende ze dan opnieuw. "Maar het leek zo goed. De mensen schijnen ervan te houden. Toen zij aan mij geen snoepje gaven, dacht ik dat zij niet meer van mij hielden."
"Zeker houden zij van u, mijn kameraad. Zij houden zoveel van jou dat ze jou wilden beschermen. Ik zou niet verbaasd zijn indien ze aan jou iets speciaal te eten geven vanavond om het weer goed te maken."
Juist op dat moment ging de deur van de woonkamer open en een van de mensen kwam buiten met een pakje dat alle katten onmiddellijk herkenden. Een pakje snoepjes met zeevruchten smaak voor katten. Timothy en Smokey gingen op hun achterste poten zitten toen het pakje geopend werd en een royale portie van snoepjes werd voor elke kat uitgespreid.
De snoepjes werden vlug opgeslokt en Smokey en Timothy krulden zich op voor een dutje. Timothy leek plots veel gelukkiger.
"Dat was zo goed, Nonkel Smokey. Ik hoop dat de mensen evenveel hebben genoten van hun chocolade als ik heb genoten van mijn snoepjes."
Smokey geeuwde. "Ik ben er heel zeker van, mijn kameraad. En één ding weet ik zeker: dat zij zelfs nog meer genoten hebben van het geven van die snoepjes aan ons, omdat zij van ons houden. Van iemand houden is het geweldigste gevoel in de wereld."
Timothy snuffelde aan zijn oudere vriend. "Oh, ik weet het, Nonkel Smokey. Ik weet het. Ik hou van onze mensen. En ik hou ook van jou. Goede nacht, Nonkel Smokey. Gelukkige Valentijnsdag."
Lessen van Katten.
Katten helpen ons om meer medeleven te hebben met anderen.
Een recent artikel door Brad Kollus in het tijdschrift Cat Fancy brengt verslag uit over een onderzoek door een Australische socioloog om vast te stellen of mensen meer medelevend zijn met andere mensen indien ze huisdieren hebben. Het onderzoek toont aan dat dit zo is en voornamelijk de liefde voor katten maakt dat we bezorgder zijn om andere mensen.
Waarom? De onderzoekster, Dr. Nikola Taylor, heeft als theorie dat het leren kennen van een kat heel verschillend is van het leren kennen van mensen en dat het kennen van een kat mensen toelaat om deze bekwaamheid naar andere mensen uit te breiden.
Nog een onderzoeker, Dr. James Serpell, wijst erop dat katten unieke karaktertrekken hebben die meer empathie opwekken dan andere huisdieren. Hij zegt dat katten goed zijn om een verzorgend gedrag op te wekken.
Katten, voegt hij eraan toe, hebben dezelfde afmeting als baby's, zijn zacht en hebben grote ogen zoals baby's en hun spinnen bootst het kirren van zuigelingen na.
"Als de sterkste meelevende verhouding die is tussen een ouder en een kind, kan u stellen dat katten een heel machtige aanzetter voor empathie kunnen zijn," zei hij.
Wat betekent die allemaal? De schrijver speculeert als volgt: "Wat zijn de implicaties van katten om hun eigenaars te helpen meer medelevend te zijn naar andere mensen?"
Goed, hopelijk, dit zal de opvatting veranderen van degenen die geloven dat katten geen bevorderlijke invloeden hebben op de maatschappij. Nog belangrijker is het, dat katten ons misschien kunnen helpen meer medelevend te zijn met onze medemensen – dit zou enkel leiden tot de creatie van een betere wereld."
Dit is slechts nog een andere manier van katten om de mensen te helpen leren de wereld te verbeteren.
Tommy, mijn spinnende engel door Marguerite Vlielander.
Momenteel staat op onze website www.catsconfidential.com het volgende artikel geschreven door Marguerite Vlielander uit België over haar kat Tommy. Zij schrijft dit hartverwarmende verhaal over zijn aankomst en de vreugde om hem te leren kennen.
Plotseling was hij daar! Droevig en verlaten zat hij onder de reusachtige bomen. Het was een koude, donkere regenachtige namiddag enkele dagen voor Kerstmis.
Puddie zag hem eerst. "Kijk mama, kijk daar, zie je het ook?" Oh, de arme, arme kat was doorweekt en hij keek alsof hij het had opgegeven. Vermoedelijk had het ook! Vlug zette ik voedsel en warme melk in het kleine huisje in de tuin. Natuurlijk liep hij weg toen hij mij hoorde. Mensen hadden hem zo slecht behandeld: waarom zou hij mij vertrouwen?"
De volgende dag was het voedsel verdwenen. Hij was uitgehongerd. Ik legde een paar warme dekens boven in het huisje, in de buurt van de centrale verwarming. Het was gezellig en warm daar. Donsje vertelde mij dat hij reeds een tijdje rond hing in de buurt van het huis maar dat hij veel te bang was dichterbij te komen. Maar nu had hij voedsel nodig en hij was zo eenzaam...hij snakte gewoon naar liefde en vriendschap! Ik noemde hem Tommy.
Het duurde enkele maanden alvorens hij mij begon te vertrouwen. Hij liep niet meer weg, maar bleef op een veilige afstand zitten. Als ik naar hem keek gloeiden zijn mooie groene ogen. Vol liefde waren ze. De meest fantastische ogen die ik ooit heb gezien.
In die periode had ik gezondheidsproblemen. Als ik pijn had en mij droevig voelde dan daagde Tommy altijd op. Hij keek dan intens naar mij en vertelde mij "Het is ok, mama, maak je maar geen zorgen. Je zal beter worden. Ik ben hier: alles is ok." En geloof het of niet, ik voelde me altijd zo veel beter en dikwijls vervaagde de pijn. Het was wonderlijk! Maar goed, niet alle engelen hebben vleugels!
Plotseling kon ik hem liefkozen. Hij vertrouwde mij genoeg om het te laten gebeuren. Jeetje, wat was ik gelukkig! Op koude dagen durfde hij in het huis te komen en sliep hij in de hal met Femke en Kirby, mijn twee fantastische honden. Nu één jaar later, volgt hij me overal wanneer ik in de tuin ben en helpt met koken. Hij heeft zijn eigen lederen zetel in de hal en hij houdt van knuffelen. Wij hebben zulk een sterke band.
Hij sloot vriendschap met mijn andere zes poesjes, die grote buitenrennen hebben. Hij heeft zijn vrijheid nodig en bijgevolg kan hij niet bij hen zitten, maar dikwijls praten zij met elkaar.
Tommy. Hij is zeker mijn spinnende engel en hij hielp mij over een moeilijke tijd in mijn leven. Ik hou enorm veel van hem, mijn Belgische Boskat!
(Met heel veel dank aan lieve Nina, voor de mooie vertaling!)