Catsconfidential-2006 april

Met zoveel aan mijn lieve vriendin Ann Camp voor de prachtige vertaling.

Smokey en Timothy werden opgenomen in een nieuw boek, Purring Angels van de auteur Marguerite Vlielander.

Aan kattengesprekken met Smokey en Timothy, reeds lang een favoriet maandelijks item in Cats Confidential, is een hoge eer toegekend door bovengenoemde Belgische auteur, Marguerite Vlielander.

Een selectie van dit populaire item gaat opgenomen worden in mevrouw Vlielanders nieuwe boek, ‘Spinnende Engeltjes’. Als trouwe lezer van Cats Confidential, is mevrouw Vlielander van plan verschillende gesprekken tussen Timothy, het kleine zwarte kitten en zijn oudere vriend, Smokey te gebruiken.

We weten dat Spinnende Engeltjes een succes zal zijn en als je er graag meer over te weten komt, mail dan Marguerite Vlielander rietkat@tiscali.be

Lessen van katten

Ween niet omdat het gedaan is;

Glimlach omdat het gebeurd is!

Twee van de emoties die mensen en katten delen zijn verdriet en ontgoocheling. Een kat zal duidelijk rouwen als hij een vriend verloren heeft, of dat nu een mens was of een dier. En als iets, waarvan de kat geniet, stopt zal hij ontgoocheld zijn, net zoals jij en ik.

Maar bij mensen duurt verdriet soms heel lang – dikwijls te lang. We verliezen een dierbare en brengen het grootste gedeelte van de tijd die we rouwen door in zelfmedelijden. Als we ontgoocheld worden, gebeurt hetzelfde.

Katten daarentegen brengen niet veel tijd door met zelfmedelijden te hebben. Dat betekent niet dat ze hun dierbaren niet missen en dat betekent ook niet dat ze niet ontgoocheld zijn wanneer ze beseffen dat een aangename ervaring niet opnieuw gaat gebeuren.

Maar ze hebben een filosofie waar we goed zouden aan doen die ook onszelf toe te eigenen. En het is samengevat door een zeer wijs iemand:

“Ween niet omdat het voorbij is maar glimlach omdat het gebeurd is.”

Natuurlijk kunnen katten niet wenen en glimlachen, behalve dan misschien met hun ogen. Maar wij kunnen dat wel.

Wanneer we iemand verliezen van wie we echt veel van gehouden hebben, waarom denken we dan niet aan alle positieve redenen waarom we die persoon graag gezien hebben? Waarom niet gelukkig zijn omdat die persoon er voor ons was en omdat we zoveel goede tijden samen gehad hebben om van te genieten en in herinnering te brengen?

Waarom niet glimlachen omdat die persoon in ons leven was en ons zoveel gelukkige herinneringen naliet?

Wanneer we ontgoocheld zijn, waarom niet denken aan hoe goed de dingen vroeger waren? Waarom niet glimlachen om al het genot dat we hadden en hoeveel waarde het aan ons leven heeft toegevoegd?

Dat is wat een kat zou doen: genot scheppen in de goede dingen die zoveel voor hem betekenden en dan verder gaan naar iets nieuws, zonder te wenen om wat niet meer is.

We kunnen zoveel leren van katten.

Gebeden voor katten en kattenliefhebbers beginnen in deze uitgave.

Soms stuurt ons een lezer een kopie van een gebed. Soms is het een gebed voor mensen die van katten houden en soms is het een kattengebed, meestal voor de kat zijn mensen.

In deze uitgave vind je het eerste van een doorlopende reeks van gebeden voor katten en mensen die van katten houden. We hopen dat jullie, onze lezers, ons meer gebeden zullen opsturen om op te nemen in de volgende edities.

En we hopen ook dat jullie ons gezegden over katten zullen toesturen of, zoals in ‘gezegden om te onthouden’ van deze maand, gezegden over het belang van alle soorten dieren en de noodzaak dat iedereen op aarde hen met vriendelijkheid behandelt.

Vele wijze dingen werden er reeds gezegd over katten en andere wezens door God op de aarde gezet. Hoe meer we ons deze dingen herinneren, hoe groter de kans dat we de goede raad die ze ons geven, zullen volgen.

Laat van je horen. Schrijf naar de uitgever: Cats Confidential, c/o W.R. Corp. Publishing, P.O. Box 108, Chattanooga, Tennessee 37401.

Gebed voor kattenliefhebbers

Lieve God, als U het in Uw oneindige wijsheid gepast vindt om mij op een dag bij U in de hemel op te nemen, zou ik graag voor de job solliciteren om U te helpen poezen te voeden en er zorg voor te dragen. Ik weet dat er daar bij U onnoemelijk veel moeten zijn omdat poezen totaal onschuldig zijn en vol van het soort liefde dat U in de hele wereld zou willen zien.

Dank U om dit te overwegen, God. Oh, en ik zou het helemaal niet erg vinden om de kattenbakjes uit te kuisen ook.

Katten zouden mogelijk energiecrisissen kunnen oplossen.

Als het schoonmaken van de kattenbak niet een van je favoriete bezigheden is, volgt hier hoe je over dit project in heel positieve termen kunt denken:

De nationale publieke radio rapporteert dat wetenschappers in Californië manieren gevonden hebben om methaan te winnen uit kattenuitwerpselen. Methaan is, zoals je misschien wel weet, zo hoog ontvlambaar als gas dat genoeg energie voort kan brengen om duizenden huizen te verlichten. Dus het zou wel eens kunnen dat de tijd dat je poes helpt bij het oplossen van de energiecrisis niet ver weg meer is!

Nu, zorgt dit er niet voor dat je u beter voelt bij het ondernemen van deze dagelijkse taak?

Gezegden om te onthouden

De politieke carrière van Mohandas K. Ghandi reflecteerde duidelijk zijn bezorgdheid voor de mensen van India – zo veel zelfs dat hij door de massa als een heilige werd beschouwd.

Maar Ghandi’s waardebepaling van de verantwoordelijkheden van een natie was niet beperkt tot de mensheid. Het volgende gezegde zou zeker door alle naties vandaag ter harte moeten worden genomen, te beginnen bij de Verenigde Staten:

“De grootheid van een natie en zijn morele vooruitgang kunnen beoordeeld worden door de manier waarop de dieren er worden behandeld.”

Het oneindige universum van meneer Einstein ontdekken

Smokey en kleine Timothy zaten op de grote, afgeronde oppervlakte van de oude steen in de voortuin van het Grey Rocks kattentehuis. Het was een favoriete plek voor de katten omdat je in alle richtingen kon kijken – naar de straat en het trottoir, naar het huis en de veranda en naar het zuiden waar je, tot de bomen helemaal met bladeren gevuld werden, de lucht breed uitgestrekt kon zien.

Het was schemering en er begonnen sterren te verschijnen. De maan was nog niet opgekomen en dus was er een fascinerend patroon van kleine lichtjes in de zuidelijke hemel. De sterren blinkend en de planeten nog stralender maar zonder een fonkeling.

De katten hoorden sirenes in de vallei waar een ongeluk was gebeurd op de autoweg en een lawaaierige helikopter was juist voorbijgekomen op weg om de slachtoffers naar een regionaal ziekenhuis over te brengen.

Hoog in de lucht vloog in een oogwenk een passagiersvliegtuigje voorbij naar het oosten.

Kleine Timothy had Smokey reeds lang geleden over de zon en de maan en het vliegtuig dat overvloog als lawaaierige vogels gevraagd maar over de sterren en de planeten begreep hij niet echt veel.

“Hoe ver weg zijn die kleine vlekjes licht in de lucht, nonkel Smokey?”

Smokey rolde op zijn rug en keek naar boven. “Ver weg, maatje. Ze zitten diep in het heelal. Heel, heel diep.”

Timothy probeerde zich de afstand in te beelden. “Misschien zo ver als de afstand tot de autoweg?”

“Verder dan dat, Tim. Zo ver dat als mensen zo snel gingen als ze maar kunnen, ze er nog miljarden jaren zouden over doen om daar te geraken.”

Timothy boog zijn hoofd. “Maar waarom zou iemand daar willen geraken, nonkel Smokey? Ik weet dat ze mooi staan in de lucht maar waarom zou men naar daar willen reizen?”

Smokey ging rechtzitten en likte een poot. “Oh, mensen  moeten gewoon proberen om op elke plaats te komen waar ze denken dat ze kunnen komen. Ook al zal dat zo lang duren dat ze al dood zullen zijn tegen de tijd dat ze daar geraken. Daar zit niet veel logica in maar dat heeft mensen nog nooit tegengehouden.”

Timothy keek naar boven. “Goh, nonkel Smokey, zijn er niet genoeg dingen hier beneden, waar wij zijn, om de mensen bezig te houden? Er lijken zoveel dingen te doen, zoveel problemen op te lossen. Waarom zouden ze ook maar hun tijd verdoen door zich zorgen te maken om dingen die zo ver weg zijn?”

“Wel, onze mensen zegden dat ze eigenlijk al enkele keren naar de maan geweest zijn. Maar we hebben het hier over iets dat veel verder weg is. Zo groot dat eigenlijk niemand weet hoe groot precies. Ze noemen het het heelal en het is alles wat jij en ik kunnen zien en nog veel meer.”

“Nonkel Smokey, wij katten houden ervan ergens naartoe te gaan en nieuwe dingen te zien. Maar er zijn zoveel plaatsen waar we leven dat het de rest van ons leven in beslag zal nemen om die te bezoeken. En ik weet dat er ook genoeg dingen voor mensen te doen moeten zijn om zich de rest van hun leven bezig te houden. Dus wat is er zo belangrijk aan wat er ginder ver gebeurt, waar die kleine puntjes licht zijn?”

De nachtlucht was nu donker en de sterren en de planeten schenen feller en feller en ver weg in het oosten begon een rode maan boven de bergen te verschijnen.

Smokey nam het allemaal in zich op. Hij was gefascineerd door kleine Timothy’s  nieuwsgierigheid en ook door zijn wijsheid. Natuurlijk had hij gelijk. Waarom zouden mensen zich druk maken over dingen zo ver weg – dingen die tijdens hun leven voor hen helemaal geen verschil zullen uitmaken?

“Tim, zo’n honderd jaar geleden was er een heel briljante mens, Einstein genoemd, die het universum bestudeerde zoals de mensen dat nu nog proberen te doen. En hij kwam tot de conclusie dat het heelal oneindig is.”

“Wat betekent oneindig, nonkel Smokey?”

Smokey zette zich gemakkelijk en keek naar de maan die nu hoger kwam te staan in de lucht en lichter van kleur werd. “Oneindig betekent dat het altijd maar door gaat en nooit stopt, maatje. Het stopt nooit. Sommige mensen denken dat het één grote cirkel is.”

“En meneer Einstein dacht dat het heelal oneindig was?”

“De ouwe jongen had een goed gevoel voor humor ook. Hij zegde dat er maar twee dingen waren die oneindig waren. Het ene was het heelal en het andere de menselijke domheid. Maar dan zegde hij dat hij niet helemaal zeker was over het heelal.”

Timothy staarde naar de maan. “Misschien zijn mensen niet echt zo stom, nonkel Smokey. Misschien zijn ze juist niet zo slim als katten. Misschien kunnen ze van ons leren te appreciëren wat we hier hebben en zich geen zorgen te maken over de rest van het heelal. Het is mooi om naar te kijken maar waarom ons leven vergooien door er ons zorgen over te maken? Misschien zouden ze dat van ons, katten, kunnen leren.”

Smokey was onder de indruk door de wijsheid van zijn kleine vriend.

“Zou kunnen, maatje. Zou kunnen.”

Tornado’s die verhalen over kattenreddingen brengen, komen terug

De orkanen van de voorbije twee seizoenen en de tornado’s en andere stormen die ze met zich meebrachten nadat ze aan land kwamen hebben gestalte gegeven aan vele verhalen over reddingen van katten. En in sommige gevallen hebben katten zichzelf gered door terug te keren naar hun mensen na vele maanden van scheiding.

Dat was ook het geval met Harly, een grote, oranje, ontklauwde tabby met een “tsjirp” als miauw, die in Harlam woonde in Nebraska tot daar een tornado voorbij kwam en het huis van zijn familie wegveegde.

Achttien maanden later was het huis heropgebouwd en Harly’s mens, Shaun Tighe, een 20-jarige soldaat die op het punt stond te vertrekken naar Irak, ontdekte een kat die zeker en vast op Harly leek. Foto’s van de tekeningen stemden overeen en de kat had ook een miauw die klonk als een grappige, kleine tsjirp. Het was inderdaad Harly.

Behalve enkele oormijten, was Harly er niet slecht aan toe. Waar was hij 18 maand lang geweest? Wie zal het zeggen? Maar hij is thuis nu en veilig.